Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/47

—39—

Ὁ ἄνομος, ὁ ἄθεος, τὸ κάθαρμα, τὸ μύσος,
Καὶ σήμερον τὸ καύχημα, τὸ θαῦμα τῆς Εὐρώπης!
Ὦ Δύσις, τώρ’ ἀμβλυωπεῖς, ἢ τότε ἠμβλυώπεις;
Τίς Ἀλχημεία ἤλλαξε, τίς τέχνη, φίλτρον ποῖον,
Τὸ μέταλλον τὸ εὐτελὲς εἰς καθαρὸν χρυσίον;

Ὦ τῶν πατέρων μας ἀραί! ὦ στυγεροὶ αἰῶνες!
Ὦ ἄξιαι ἱστορικοῦ Χριστιανοῦ εἰκόνες,
Καὶ ἄξια τῆς λύρας σου ὀνόματα τυράννων,
Τῶν Βαϊαζὴτ καὶ τῶν Μουρὰτ, Σελὶμ καὶ Σολιμάνων!
Καὶ τοῦ Μωάμεθ πορθητοῦ ἡ ἀπηνὴς ἀνδρία·
Καὶ ἡ μακρὰ τῆς δυστυχοῦς Εὐρώπης ἀγωνία·
Καὶ τὸ Βυζάντιον τμηθὲν τῆς χώρας του, κ’ ἀκόμα
Παλαῖον ὡς τὸ κολοβὸν τοῦ Κυναιγείρου σῶμα,
Ἕως οὗ τέλος, ὢ κλαυθμὸς καὶ τῶν Ἀγγέλων λύπη!
Εἰς τῆς Σελήνης τὴν σκιὰν ὅλ’ ἡ Ἑλλὰς ἐκλείπει.

Ἂν ὕλην θέλῃς συγγραφῆς πλουσίαν καὶ ποικίλην,
Τῶν χρονικῶν σου ζήτησε ἐδῶ, σοφὲ, τὴν ὕλην.
Ἐδῶ αἱ πηγαὶ σώζονται, ἐδῶ τὰ φρικαλέα
Τῆς τυραννίας πρακτικὰ καὶ παλαιὰ καὶ νέα.
Δύνασαι τόμους ἑκατὸν μεγάλους νὰ γεμίσῃς·
Τὸ θέρος εἶναι ἄφθονον, πυκναὶ αἱ ἀναμνήσεις.
Δὲν εἰν’ ὀλίγ’ αἱ γενεαὶ, κ’ εὐάριθμα τὰ ἔτη.
Πρὸς μείζονα δὲ τοῦ Κοινοῦ ψυχαγωγίαν ἔτι,
Τοὺς τόμους ὅλους στόλισε μὲ φοβερὰς εἰκόνας,
Τοὺς σκόλοπας, τὰς κρεουργοὺς ἁρπάγας, τὰς ἀγχόνας,