Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—32—
Σκενδέρβεης, εἰς τὴν αὐλὴν
Παῖς ἔτι τοῦ Σουλτάνου,
Ἐσκέπαζε τὴν κεφαλὴν,
Τὰ στήθη του μὲ τὴν στολὴν
Τῶν τέκνων τοῦ Ὀσμάνου.
Ἀλλ’ αἴφνης ἔπειτα πατῶν
Καὶ σκῆπτρα καὶ κιδάρεις,
Ἔσυρε ξίφος εἱμαρτὸν,
Καὶ ἔγινεν ὁ τῶν στρατῶν
Μυριοφόνος Ἄρης.
Καὶ σὺ, ὡς ἔλθῃ ὁ τεθεὶς
Καιρὸς ὑπὸ τῆς Μοίρας,
Ναὲ, δὶς, τρὶς θὰ κραδανθῇς,
Κ’ εἰς χοῦν θὰ ῥεύσῃ παρευθὺς
Τὸ ἐπακτόν σου γῆρας.
Τότ’ αὐτομάτως ἀλοιφαὶ
Καὶ τοίχων θὰ ἀρθῶσι,
Καὶ ἀσεβεῖς ἐπιγραφαί·
Αἱ δὲ χρυσαῖ σου ὀροφαὶ
Ἡμέραν θὰ ἰδῶσι.
Κ’ ἐκ μέσου τῆς χρυσῆς χλιδῆς
Θὰ λάμψουν ἀνεφέλως
Μορφαὶ Ἁγίων εὐειδεῖς,
Τὰ Χερουβὶμ, καὶ ὁ ἡδὺς
Τοῦ Ἀρχαγγέλου γέλως.
