Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—21—
Τοιαύτην λύραν ἔκρουεν εἰς αἱματώδη θρόνον
Ὁ Νέρων ἀπὸ τὸν μητρὸς μεμολυσμένος φόνον,
Αἱ δὲ χορδαὶ ἀντὶ καλῆς μολπῆς καὶ ἁρμονίας
Θρῆνον ἀντήχουν, οἰμωγὰς βραγχώδους ἀγωνίας.
Αἴφνης τὸ πλῆκτρον τὸ χρυσοῦν εἰς ξίφος μετεβλήθη,
Ἡ βάρβιτος εἰς τῆς μητρὸς τὰ νεκρωμένα στήθη!...
Τότε ἀπέβαλε μακρὰν καὶ πλῆκτρον καὶ κιθάραν·
Καὶ προκαλῶν τὴν Ἐριννὺν μὲ βλάσφημον κατάραν,
Τ’ ἀνάκτορα διέτρεχε μὲ ὠρθωμένην κόμην,
Προσφέρων οὕτω δεύτερον Ὀρέστην εἰς τὴν Ῥώμην!
ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ
ΤΟΥ ΦΙΛΕΛΛΗΝΟΣ ΠΟΙΗΤΟΥ ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ.
Μοῦσαι, πενθήσατε καὶ Ἔρως·
Ὑποκριταὶ Ἰησουΐται,
Καὶ σεῖς ὦ τύραννοι, χαρῆτε·
Ἀπέθανεν ὁ Βερανζέρος!
Ἐσίγησεν ἡ λύρα ἥτις
Τοὺς δυστυχεῖς ἐπαρηγόρει.
Θεόν του ὁ πτωχὸς τεχνίτης
Ἐφέστιον τὸν ἐθεώρει.
