Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
—15—
Κ’ ἐνῷ σᾶς περιέμενε
Μὲ ἀνοικτὰς ἀγκάλας,
Ὁ δύσμοιρός σου σύζυγος,
Πῶς ἤκουσεν ὁ τάλας,
Τὸ μήνυμα πῶς ἤκουσεν
Ἐκεῖνο τὸ πικρόν!
Οἱ ποιηταὶ δὲν ψεύδονται,
Δὲν εἶναι, ὄχι, μῦθος,
Τὸ ἐννοῶ πῶς ἔμεινε
Γυνή τις πάλαι λίθος,
Αἴφνης ἰδοῦσα κύκλω της
Πᾶν τέκνον της νεκρόν.
Τὸ πολιὸν ἐκίνησας
Συχνὰ εἰς θάμβος γῆρας,
Γνώμας σοφὰς ἐκφέρουσα,
Διδάγματα τῆς πείρας,
Ἀπὸ τὸ χαριτόφωνον
Τὸ στόμα τὸ ἁβρόν·
Μ’ ἁπλοϊκῆς νεάνιδος
Σεμνὸν κ’ αἰδῆμον ἦθος,
Ἕν ῥόδον εἶχες κόσμημα·
Ἀδάμαντες τὸ στῆθος
Δὲν ἔκρυπτον ποῦ ἔκρυπτε
Σοφίας θησαυρόν.
