Σελίδα:Η Βάρβιτος.pdf/187

—179—

Εἰς τοὺς ὅσοι ἀγαπῶσι τὴν ζωὴν ὑπὲρ τὰ ἄλλα
Εὔχομαι τὴν ἡλικίαν τοῦ ἀρχαίου Μαθουσάλα.
Εἰς τοὺς φίλους τοῦ χρυσίου, Πακτωλὸς χρυσοῦ νὰ ῥεύσῃ,
Κ’ ἐπ’ αὐτοῦ ἡ σιδηρᾶ των κιβωτὸς νὰ ἐπιπλεύσῃ.

Εἰς τῆς Θέμιδος τὰ τέκνα, καθαρὰς πρὸ πάντων χεῖρας,
Καὶ εἰς τοὺς λογίους τύχην καὶ ὀλιγωτέρους φθεῖρας.
Εἰς τοὺς δημοσιογράφους φρόνησιν περισσοτέραν,
Καὶ εἰς τοὺς συνδρομητάς των τὴν κοιλίαν εὐρυτέραν.

Εἰς τοὺς βουλευτὰς τοῦ ἔθνους, ὅμοιοι μὲ ἱερεῖα
Εὔχομαι μὴ ἀπομείνουν γλῶσσα μόνον καὶ κοιλία.
Καὶ εἰς τοὺς ὑποψηφίους ἄμεμπτον ἐπιτυχίαν,
Εἰδεμὴ τοῦ Παιδαρέτου τὴν σοφὴν μακροθυμίαν.

Τοὺς δὲ ὑπουργοὺς τοῦ κράτους τελευταίους παραλείπω,
Ἐπειδὴ πρὸς τούτους μέλλω σύντομον εὐχὴν νὰ εἴπω.
Εἴθε ὅμοια φρονοῦντες μὲ τὸν Περικλῆ ἐκεῖνον,
Εἰς τὸν νοῦν νὰ ἔχουν πάντα ὅτι Ἄρχουσιν Ἑλλήνων.