Ὁ Θεὸς εἰς τοὺς ἀνθρώπους, φίλε Σοῦτσε, τὴν θρησκείαν
Ἔδωκεν εἰς τὰ δεινά των γλυκερὰν παραμυθίαν.
Ἡ θερμὴ προστάτις αὕτη εἶναι τῶν ἀδικουμένων,
Καὶ ὁ πλοῦτος τῶν πενήτων, κ’ ἡ χαρὰ τῶν θλιβομένων.
Ἡ θρησκεία κατευνάζει τῶν παθῶν τὰς τρικυμίας,
Χύνουσα τὸ νηπενθές της βάλσαμον εἰς τὰς καρδίας.
Πᾶσα ἀρετὴ ἐν μέσῳ δύω κακιῶν κειμένη
Καθὼς ναῦς μεταξὺ Σκύλλης καὶ Χαρύβδεως προβαίνει.
Ἀπ’ ἐδῷ ῥοφᾷ ἡ μία βίαια καὶ τὴν ἑλκύει,
Ἀπ’ ἐκεῖ ἡ ἄλλη πάλιν χαίνει νὰ τὴν καταπίῃ.
Ὁ δὲ θέλων εἰς τὰ δύω τέρατα νὰ μὴν ὀκείλῃ,
Τὸν ὀρθὸν νὰ λάβῃ λόγον κυβερνήτην του ὀφείλει.
Ἡ εὐδαίμονας ποιοῦσα τοὺς ἀνθρώπους πολιτεία
Ὁ δεσποτισμὸς δὲν εἶναι οὔτε ἡ ὀχλοκρατία.
Αὕτη ἐν τῷ μεταιχμίῳ ἑκατέρου κεῖται μέρους,
Ὡς τὸ ἔαρ ἐν τῷ μέσῳ τοῦ χειμῶνος καὶ τοῦ θέρους.
Καὶ τῆς ἁληθοῦς θρησκείας τὰ ἀντίθετα σημεῖα
Ἡ ἀσέβεια ὑπάρχουν καὶ ἡ δεισιδαιμονία.
