Ἡ Μοῦσα ἡ ἑλληνικὴ εἰς τὴν μακρὰν δουλείαν
Ἀπέμαθε τὴν ὑψηλὴν, θεσπιῳδὸν μανίαν.
Ἀθλία μήτηρ ὀρφανὴ Αἰσχύλων καὶ Πινδάρων
Ἐβαρβαρώθη βαθμηδὸν ἐν μέσῳ τῶν βαρβάρων.
Ἀλλὰ εἰς τόπους ὀρεινοὺς κατὰ καιροὺς ἀκόμα
Γλυκεῖας ἔμελψε μολπὰς τὸ τραχυθέν της στόμα·
Καὶ εἰς τοῦ Κλέπτου ἀοιδοῦ τὴν ἀχιλλείαν χεῖρα
Πολλάκις ἐκελάδησεν ὁμηρικῶς ὴ λύρα.
Θάῤῥει λοιπὸν, ὦ Λέανδρε· τὸ πῦρ δὲν ἀπωλέσθη
Τὸ ἱερόν· εἰς τὴν σποδόν ἐκρύβη, δὲν ἐσβέσθη.
Θὰ λάμψῃ αὖθις τηλαυγὲς, ἐὰν τῇ άληθείᾳ
Μεγάλη τῶν τεχνῶν τροφὸς ᾖν ἡ ἐλευθερία.
Τῆς γῆς αὐτῆς τῆς ἱερᾶς αἱ μόναι ἀναμνήσεις
Εἶναι πηγὴ αἰώνιος ποιήσεως· ἡ φύσις
Θάλλ’ ἡ αὐτὴ πέριξ ἡμῶν, καὶ ἡ αὐτὴ ἀγκάλη
Ἑλλάδος τῆς μητρὸς ἡμᾶς ὡς τέκνα περιβάλλει.
Ὦ μῆτερ, δὲν σ’ ᾐσχύναμεν εἰς τὸ κλεινὸν πεδίον
Ὅπου αἱ μάχαι κρίνονται κ’ αἱ τύχαι τῶν ἀνδρείων.
Ἀνακαινίζει τρόπαια τῶν παλαιῶν Κιμώνων
