Αἱ ἐν τῇ νήσῷ μένουσαι οἰκογένειαι τῶν δυτῶν συχνὰ ἐνθυμοῦνται αὐτῶν, τὸν τόσον μακρὰν ὑπὲρ αὐτῶν ἐργαζομένων καὶ κινδύνους ὑφισταμένων, ἰδίως αἱ μητέρες, αἱ σύζυγοι καὶ ἀδελφαί, αἱ ψάλλουσαι παρὰ τὴν ἐργασίαν, ἰδίως τὸ διὰ τοῦ χειρομύλου ἄλεσμα τῆς κριθῆς ἡ τοῦ σίτου, αὐτοσχεδίαστα ᾄσματα, τὰ οὕτω λεγόμενα καλημερίσματα, ἐν οἷς εὔχονται τοῖς ἀγαπητοῖς οἰκείοις πᾶν ἀγαθόν, ὅπερ δύναται νὰ ὑπαγορεύσῃ ποιητικὸν πνεῦμα καὶ αἴσθημα βαθύ. Γνωρίζουσι δὲ αἱ κόραι καὶ γυναῖκες τῆς Καλύμνου νὰ κατασκευάζωσι γευστικώτατα καὶ θρεπτικώτατα κουλούρια ἐκ κριθῆς, ἅπερ μετ’ ἄλλων ἀντικειμένων στέλλουσι μνήμης καὶ ἀγάπης ἕνεκα τοῖς ἐν τοῖς παραλίοις τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἀλλαχοῦ ἁλιεύουσι δύταις δι’ ἰδιαιτέρων πλοίων, διατηρούντων τὴν συγκοινωνίαν μεταξὺ αὐτῶν καὶ τῆς πατρίδος. Κατὰ τὸν Σεπτέμβριον δὲ καὶ Ὀκτώβριον οἱ δῦται ἐπιστρέφουσι μετὰ τοῦ ἐλαστικοῦ ἁλιεύματος αὑτῶν εἰς τὴν Κάλυμνον καὶ ἄρχεται ἡ μεγάλη ἀγορὰ τῶν σπόγγων, ἥτις ἐξακολουθεῖ μέχρι τῶν Χριστουγέννων.
Ἀλλ’ οἱ κάτοικοι τῆς Καλύμνου ἀπασχολοῦνται καὶ εἰς τὴν γεωργίαν, κηπουρικὴν καὶ κτηνοτροφίαν, εἰσάγονται δὲ σχεδὸν πάντα τὰ πρὸς τὸν βίον ἀναγκαῖα πρὸς χρῆσιν τῶν κατοίκων καὶ πρὸς ἐμπόριον. Ἰδίως νῦν ὅτε τὰ σκάφανδρα καταστρέφουσι τὴν πρὶν ἀκμάσασαν σπογγαλιείαν, πτωχεύσαντες πλοίαρχοι καὶ ἄεργοι δῦται τρέπονται εἰς τὴν γεωργίαν. Αἱ γεωργικαὶ ἐργασίαι τοῦ χειμῶνος, δηλαδὴ ἡ ἀροτρίασις καὶ ἡ σπορά, ἐκτελοῦνται ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν, αἱ δὲ τοῦ θέρους ὑπὸ τῶν γυναικῶν καὶ κορασίων, διότι οἱ ἄνδρες πρὶν μὲν ἔλειπον ὁλοτελῶς, ἀπασχολούμενοι εἰς τὰ παράλια τῆς Ἀφρικῆς εἰς τὴν σπογγαλιείαν, νῦν δὲ δὲν συνήθισαν εἰς τὴν ἀλλαγὴν τῶν πραγμάτων. Σχεδὸν ἑκάστη οἰκογένεια καλλιεργεῖ διὰ τὴν χρῆσιν τοῦ οἴκου ὀλίγην κριθήν, σπανιώτερον σῖτον, τὸ ἐπίλοιπον δ’ εἰσάγεται ἐν σχήματι κόκκων ἢ ἀλεύρων. Τὰ χωράφια κεῖνται συχνὰ πολὺ ὑψηλὰ παρ’ ἀποτό-
