Σελίδα:Η Α. Θ. Παναγιότης ο Άνθιμος ο Ζ. εν Καλύμνω.djvu/21

Από Βικιθήκη
Αυτή η σελίδα έχει εγκριθεί.
— 17 —

τῶν. Ὑπάρχουσιν ὅμως καὶ εὐσυνείδητοι ὁδηγοὶ καὶ πλοίαρχοι· οὕτως οἱ ἤδη ἀποβιώσαντες πλοίαρχοι Νικόλαος καὶ Σακελλάριος Ρεΐση, πατὴρ καὶ υἱός, καὶ ὁ ἐπιζῶν υἱὸς Ἰωάννης Ρεΐσης ἀπὸ τριακονταετίας οὐδένα ἀπώλεσαν δύτην ἐν τῷ σκαφάνδρῳ. Μόνον ἐὰν ὁ δύτης προσεβλήθη ἐλαφρῶς ὑπὸ παραλυσίας καὶ νοσηλεύεται ἐγκαίρως, δύναται νὰ ἀποκτᾷ πάλιν τὴν ὑγίειαν, ἄλλως τε χωλαίνει ἰσόβιος ἔχων εὔθραυστον τὴν ὑγίειαν ἢ ἀποθνήσκει. Κατ’ ἀρχὴν δὲ ἀπέθνησκον πλεῖστοι μόνον ἐξ ἀγνοίας τῆς θεραπείας καὶ τῶν πρώτων περισταλτικῶν μέτρων, οὕτως ὁ προσβεβλημένος ἅμα ἀνεσύρθη εἰς τὸ πλοῖον, δὲν πρέπει νὰ πίνῃ οὔτε σταγόνα ὕδατος, ἐὰν καὶ αἰσθάνεται μεγάλην δίψαν καὶ ζητεῖ ἀνυπομόνως νερό. Πρὸ τῆς πικρᾶς πείρας ποτίζοντες τοὺς προσβεβλημένους, ἀπώλλυον αὐτοὺς αὐτοστιγμεί.

Συχνὰ δὲ καὶ τὰ σκάφανδρα εὑρίσκονται εἰς κακὴν κατάστασιν, ἐὰν δὲ ὁ σωλήν, ὁ φέρων τὸν ἀέρα, διατρυπηθῇ, ὁ δυστυχὴς δύτης πνίγεται ἀμέσως, ἡ δὲ κεφαλὴ αὐτοῦ παραμορφοῦται φρικτῶς μαυρίζουσα καὶ τόσον ἐξογκοῦται, ὥστε δέον νὰ κερματισθῇ διὰ νὰ ληφθῇ ἐκ τῆς περικεφαλαίας καὶ ὀλίγα λεπτὰ μετὰ τὸ φρικαλέον θέαμα τοῦτο ἄλλος δύτης ἐνδύεται τὴν αὐτὴν περικεφαλαίαν, ἀντιμετωπίζων τὸν αὐτὸν θάνατον δίκην μονομάχου τῆς ἀρχαίας Ρώμης, ἐν ᾧ ἄλλοι σύντροφοι θάπτουσι τὸν νεκρὸν ἐν τῷ βυθῷ τῆς θαλάσσης ἐντὸς σάκκου βεβαρυμένου διὰ πετρῶν. Τὰ θύματα τῶν σκαφάνδρων ἐκ μόνης τῆς Καλύμνου ἀνὰ τὴν τριακονταετίαν, ἐξ ὅτου εἰσήχθησαν, ὑπολογίζονται τοὐλάχιστον εἰς 800 νεκροὺς καὶ 200 ἐκ βαρείας παραλυσίας παθόντας, ἐξ ἐλαφρᾶς δὲ πάσχουσι σχεδὸν ὅλοι, ὥστε ἕνεκα τῆς λειψανδρίας πολλὰ κοράσια δὲν δύνανται νὰ ὑπανδρεύωνται. Κατ’ ὀλεθρίαν δὲ συνήθειαν οἱ ἐν τοῖς σκαφάνδροις δῦται ἀποσπῶσι καὶ τὰ μικρότερα σπογγάρια, ἃ διακρίνωσι διὰ τῶν μεγαλυντικῶν φακῶν τῆς περικεφαλαίας, βλάπτοντες οὕτως ἀνεπανορθώτως τὴν ἀναπαραγωγὴν τῶν πολυτίμων σπόγγων.