Μαριγουλα ἔκπληκτος ἰδίᾳ. — Ὁ Ἰούλιος!…
Δικαιοσ χαιρετῶν. — Δεσποινίς… [Τῷ Φυκάρῃ]. Κύριε Φυκάρη, χαίρω πολὺ ποῦ σᾶς εὑρίσκω…
Φυκαρησ ἀποτόμως. — Καὶ ἐγὼ ἐπίσης…
Μαριγουλα τῷ Δικαίῳ ἰδιαιτέρως. — Εἶδες σήμερον τὸν θεῖόν μου;
Δικαιοσ τῇ Μαριγούλᾳ ἰδιαιτέρως. — Σὲ παρακαλῶ μιὰ στιγμή!… [Τῳ Φυκάρῃ]. Κύριε Φυκάρη, πρὸ ὀλίγου, ἐν τῇ ἐξάψει μου, ἐν τῇ παραφορᾷ μου σᾶς προεκάλεσα εἰς μονομαχίαν ἐξ ὀνόματος τοῦ θείου μου....
Φυκαρησ ἀποτόμως. — Σοῦ ἐπαναλαμβάνω ὅτι μὲ σένα θὰ μονομαχήσω!…
Δικαιοσ. — Σᾶς παρακαλῶ! Σᾶς εἶπον ὅτι ἐν τῇ ἐξάψει μου, σᾶς προεκάλεσα, ἀδιάφορον πλέον ἐκ μέρους τίνος…
Φυκαρησ. — Ὄχι, καθόλου! Δὲν εἶναι ἀδιάφορον!… Διαφέρει πολύ!…
Μαριγουλα τῷ Φυκάρῃ. — Μά, θεῖέ μου, σταθῆτε ν’ ἀκούσετε τὸν κύριον…
Φυκαρησ. — Τί ἄλλο κάνω παρὰ νὰ τὸν ἀκούω!…
Δικαιοσ. — Λοιπόν, ἔλεγον ὅτι ἡ παραφορά μου, ἡ ἄκαιρος, τὸ ὁμολογῶ, μὲ ἠνάγκασε νὰ φερθῶ πρὸς ἡμᾶς διὰ τρόπου, κἄπως ἀποτόμου....
Φυκαρησ. — Ἀποτομωτάτου, κύριε!…
Δικαιοσ. — Ἔστω, ὅπως θέλετε.
Φυκαρησ. — Καὶ τώρα, τί ζητεῖτε;
Δικαιοσ. — Νὰ μὴ γίνῃ πλέον λόγος περὶ μονομαχίας....
Μαριγουλα ἰδίᾳ. — Ἄχ! τὶ καλά! Ὁ καϋμένος τί συμβιβαστικὸς ποῦ εἶναι!
Φυκαρησ. — Ἆ! δειλιᾶτε, αἴ;… Ὄχι, κύριε… Μὲ ἐπροκαλέσατε καὶ ὀφείλετε νὰ κτυπηθῆτε!…
Μαριγουλα. — Θεῖέ μου…
Φυκαρησ ὀργίλως. — Σιώπα, σύ!…
Δικαιοσ. — Μ’ ἀφοῦ ἔρχομαι νὰ κακονίνωµεν τὰ πράγματα ἄλλως;
Φυκαρησ. — Δηλαδή, πῶς ἐννοεῖτε;…
Δικαιοσ. — Ἐγώ ὁμολογῶ ὅτι παρεφέρθην…
Φυκαρησ. — Ἀφοῦ τὸ ὁμολογεῖτε, πρέπει νὰ μονομαχήσωμεν!
Μαριγουλα ἰδίᾳ. Τί ἄγριος ποῦ εἶναι σήμερα ὁ θεῖός μου!…
Δικαιοσ. — Καὶ ἂν σᾶς ἐζήτουν συγγνώμην;
Φυκαρησ. — Δὲν ’μπορῶ! Πρέπει νὰ κτυπηθῶ. Εἶμαι στρατιωτικός....
