μεταστάντος θείου μου;!… Τότε; Ἡ κληρονομία;… ᾑ τετρακόσαις χιλιάδες φράγκα!… Ὦ! Καὶ εἶναι πλέον βέβαιον ὅτι αὐτὸς θὰ μὲ ξεβγάλῃ.... Ἐγὼ ποτέ μου δὲν ἔπιασα σπαθί!… τί λέγω! σπαθί; Οὔτε σουγιὰ κολοκοτρώνη!… Ἆ! χωρὶς ἄλλο εἶμαι ξεβγαλμένος.... ἐπέπρωτο τέλος πάντων νὰ μή ζήσω πλούσιος.... Ὦ! τύχη, τύχη ἄστατος! Τυφλή.... Στραβή!… Ἀπὸ τὴν Σκύλλαν μὲ ρίπτεις εἰς τὴν Χάρυβδιν, ἀπὸ τὴν αὐτοκτονίαν εἰς τὸν διὰ μονομαχίας θάνατον!… Ὦ! καὶ τώρα δὲν μοῦ μένει πλέον ἄλλο παρὰ νὰ ἀποπερατώσω τὴν ἐπιστολήν μου καὶ νὰ δώσω τέρμα εἰς τὸ ἀχρεῖον αὐτὸ δίλημμα!.... Θ’ αὐτοκτονήσω!… τετέλεσται!… Ἐρρίφθη ὁ κῦβος.... ἂς γράψω.... Ἆ! ὄχι! Ἴσως μὲ ἐμποδίσῃ κανεὶς πάλιν.... Ἃς αὐτοκτονήσω πρῶτον.... καὶ ὕστερα γράφω ἂν εὐκαιρήσω!… [Σύρει τὴν συρτοθήκην τῆς τραπέζης καὶ ἐκβάλλει περίστροφον].
Βαλσαμοσ εἰσερχόμενος. — Ἰούλιε, τὶ κατάστασις εἶν’ αὐτή;
Δικαιοσ. — Αὐτή; Εἶναι κατάστασις δι’ ὑποκατάστασιν!…
Βαλσαμοσ. — Ἐγὼ δὲν βλέπω εἰμὴ ἀκαταστασίαν!…
Δικαιοσ. — Ἄκουσε, φίλε μου. Ἔτυχε μίαν φορὰν καὶ εἰς ἐμὲ νὰ μειδιάσῃ....
Βαλσαμοσ. — Ἡ Μαριγοῦλα;
Δικαιοσ. — Οὔφ! ἀδελφὲ καὶ σύ, ποιὰ Μαριγοῦλα;… ἡ Τύχη!
Βαλσαμοσ. — Αἴ;
Δικαιοσ. — Ἀλλὰ φαίνεται τὸ μειδίαμά της ἦτον εἰρωνεία....
Βαλσαμοσ. — Δὲν σὲ καταλαμβάνω.... Ὑποκατάστασις, Μαριγοῦλα, εἰρωνεία, μειδίαμα, Τύχη.... τ’ εἶν’ αὐτά!
Δικαιοσ. — Ἔχεις δίκαιον! Εἶχα τὸ ἀτύχημα, ποῦ λές, φίλε μου, νὰ κληρονομήσω τετρακόσιαις χιλιάδες φράγκα....
Βαλσαμοσ. — Δυστυχία σου!… Βρὲ τί λές! ἄϊντε ἀπὸ ’δῶ!
Δικαιοσ. — Μά!… ἄκουσε.... Ἐκληρονόμησα, τετρακόσιαις χιλιάδες φράγκα, ὑπὸ τὸν ὅρον....
Βαλσαμοσ. — Ὅ,τι δήποτε κι’ ἂν εἶναι αὐτὸς ὄρος, πάντα τετρακόσαις χιλιάδες φράγκα εἶν’ αὐτά.... μὲ τὴν διαφορὰν ποῦ σὲ μένα δὲν περνοῦν αὐτά!… Βρὲ τὶ λές! Καὶ πενῆντα
