Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 384.jpg

384

---

Καὶ θὰ ξγῇς τὸ φαγωμόσου.
Στὸ παράσημο τοῦ ἀντρός σου.
Στὰς Ἀθήνας εἶν’ πολλὲς
Μοῦσες πλούσιες καὶ φτωχές.
Μὰ ἐσὺ μὴν καταδεχθῇς
Μὲ φτωχὲς νὰ ἀναμιχθῆς·
Ἀλλὰ ναὔρης τσ’ εὐγενὲς
Μοῦσες πλούσιες ντιστεγγές.
Ποῦ φοροῦνε ντιστεγγὸ
Σώβρακο μεταξωτό.
Μ’ ἐκὲς ζῆσε σὰν Κοκόνα.
Καὶ τὲς ἄλλες καταφρόνα.
’Σ ὅλα ἀπάνου, σοῦ συσταίνω.
Καὶ σ’ αὐτὸ πολὺ ἐπιμένω,
Νὰ πασχίσης νὰ γενῇς
Ἡ ποιήτρια τῆς Αὐλῆς.
Ὅπου τότε νὰ γυρεύῃς
Νὰ ἐξυμνῆς. νὰ κολακεύῃς,
Ὅλους, ὄχ’ τὸ Βασιλέα.
Ὡς τὴν ὕστερη λιβρέα.
Καὶ μὲ στίχους ὡς καὶ σὺ
’Σὰν ἐκειοὺς τοῦ Ῥαγγαβῆ,
Κ’ ἔτσι, νὰ βρεθῇς καὶ σὺ
Στὴν αὐτὴ σπουδαία γραμμή,
Μὲ τοὺς κλασικοὺς ἀρχαίους,
Τοὺς Πινδάρους. τοὺς Τυρταίους,
Καὶ ἀπὸ τότε θὲ νὰ ἰδῇς
Νὰ σὲ σέβεται ὁ καθείς.
Καὶ νὰ τὄχῃ γιὰ τιμή του
Τὸ νὰ εὑρίσκεσαι μαζύ του.
Ἐνῷ ζῇς εἰς τὰ χαμένα
Ὅσῳ βρίσκεσαι μ’ ἐμένα.