ληρα καὶ δεκάραι!) μετῴκησεν εἰς Ἄργος καὶ ἤρξατο νὰ μετέρχεται τὸν ἰατρὸν ἐλευθέρως πάλιν εἰς τὰ χωρία τῆς ἐπαρχίας, μεταβαίνων συνεχῶς καὶ εἰς τὰ γείτονα τῆς Ἀρκαδίας.
Ἂς λέγουν οἱ παλαιοί· «Natura non facit saltus». Τὰ δόγματα καὶ οἱ κανόνες εἶνε διὰ τοὺς κοινοὺς τῶν θνητῶν· ὁ Κὺρ Ἀνδρέας ὅμως εἶνε πλέον ἰατρὸς τέλειος.
Ἡλικίας ἤδη 60 περίπου ἐτῶν, μετρίου ἀναστήματος καὶ εὐτραφής, ἔχει σωματικὴν διάπλασιν καὶ φυσιογνωμίαν παραδόξους καὶ δυναμένας νὰ χρησιμεύσωσι πρότυπον σπάνιον δεξιοῦ γελοιογράφου. Τὸ στῆθος του εἶνε ἀνεσπασμένον, ἐπηρμέναι αἱ ὠμοπλάται, αἱ χεῖρες στεναὶ καὶ τὸ πρόσωπον μέγα καὶ δυσειδὲς μὲ συνεσταλμένους τοὺς μῦς. Ἔχει τὸ μέτωπον ὑψηλὸν καὶ κυρτὸν, τοὺς μυκτῆρας ἀνοικτούς, τοὺς ὀφθαλμοὺς μεγάλους καὶ πολὺ ἐξέχοντας καὶ τὸ βλέμμα οἷον ἀπειλητικόν. Τόσον ἐξώφθαλμος καὶ κακόμορφος εἶνε, ὥστε δύναται τις ἐκ πρώτης ὄψεως νὰ ἐκλάβῃ αὐτὸν ὡς γλαῦκα. Βαδίζει δὲ ταχέως καὶ ὁμιλεῖ σιγαλῇ τῇ φωνῇ.
Τὸ ἦθος ἔχει ὑπὲρ τὸ δέον σοβαρόν, ὡς Ἰνδικὴ ὄρνις. Ἀριστοκρατικὸς τὴν συμπεριφοράν, οἰκουρεῖ κατὰ κανόνα καὶ ἀποφεύγει τὰς συναναστροφάς, ἰδίως τῶν νοημόνων, παρ’ οἷς γίνεται πάντοτε ἀντικείμενον γελώτων, εἰρωνειῶν καὶ σκωµάτων, ἐπιδείκνυται δὲ εἰς τοὺς ἀμαθεῖς καὶ μωροὺς τοῦ ὄχλου καὶ ἰδίως τοῦ χωρικοῦ μετὰ στάσεως ἀγερώχου. Ὁμιλεῖ ὀλίγα καὶ κωμικώτατος στόμφος συνοδεύει τὰς ἰδέας καὶ φράσεις του, ἃς συνήθως ἀφίνει ἀτελεῖς, διὰ νὰ μένῃ κἄτι ἀπόρρητον καὶ μυστηριῶδες εἰς τὴν φαντασίαν τῶν ἀκροατῶν του. Σπανίως ἀντιλέγει καὶ ἀποφεύγει τὰς συζητήσεις ἐξ ὑπερηφανείας ἢ διὰ νὰ μὴ μεταδώσῃ τὰ φῶτα καὶ τὸ πνεῦμα του. Ἀμαθέστατος καυχᾶται ὅτι εἶνε πάνσοφος καὶ παντογνώστης. Ἐνῷ δὲ δὲν εἶνε πλούσιος, βεβαιοῖ, ὅτι ζῇ μεγαλοπρεπέστατα, ὡς μεγιστάν, καὶ διὰ νὰ τὸ ἀποδείξῃ τάχα, ὁπόταν εἰσέλθῃ εἰς καφεῖον, πίνει τὸ ὕδωρ μετὰ βουτήματος τεμαχίου ζαχάρεως καὶ λαμβάνει ταὐτοχρόνως γλύκισμα, σουµάδαν, καφὲν καὶ ναργιλέν. Κά-
