τῶν Ἑβραίων, ἀνασκευασθεῖσαν ἐσχάτως καὶ παρὰ τοῦ Λερουᾶ Μπωλιέ.
Ῥίπτων δὲ εἰς τὰς γραμμὰς ταύτας τὴν ἀνωτέρω φράσιν τοῦ συλλογέως τῶν νόμων Ἀρμενοπούλου, δὲν ἐννοῶ βεβαίως ὅτι δύναται νὰ χρησιμεύσῃ ὡς βάσις συζητήσεως τοῦ περὶ ἀνθρωποθυσίας ζητήματος τοῦτο μὲν διότι ἐν τῇ ἐπιστολῇ ταύτῃ προὐτιθέμην ἁπλῶς νὰ συνοψίσω τί περὶ τῆς ἐν λόγῳ περὶ Ἑβραίων παραδόσεως περιεσώθη εἰς δημώδῃ ποιήματα τῶν μέσων ἰδίως αἰώνων, τοῦτο δὲ διότι περὶ τοῦ ἐθίμου τούτου, ἂν πράγματι ὑφίσταται, ἐγράφησαν πολλά, διὰ μακρῶν δὲ συνεζητήθη ἐὰν ὑπάρχῃ καὶ ἐὰν παρηγγέλθῃ, ὡς πειρῶνται ν’ ἀποδείξωσιν οἱ ἀντισημῖται, ὑπὸ τοῦ θρησκευτικοῦ τῶν Ἑβραίων βιβλίου τοῦ γνωστοῦ ὑπὸ τὸ ὄνομα Ταλμούδ. Ἀναφέρονται δὲ καὶ ἰσραηλῖται θεολόγοι, ἀσπασθέντες τὸν χριστιανισμόν, ὡς ὁ Drach, ὁ Βρέντς καὶ ἄλλοι, δόντες ἐξηγήσεις περὶ τοῦ ἐν λόγῳ Ταλμοὺδ καὶ ἀββάδες δέ, ὡς ὁ Henri Desportes, ὅστις ἐν τῷ συγγράμματί του Le mystere du sang παρατίθησιν ἐκτὸς τῶν ἀνωτέρω μνημονευθεισῶν ἀνθρωποθυσιῶν καὶ ἄλλας παραπλησίας. Ἐν τούτοις οἱ λεγόμενοι πολλοί, οἱ ἔχοντες τυχὸν τὴν κατὰ τῶν Ἑβραίων πρόληψιν, δὲν γνωρίζουσι τὸ περιεχόμενον τοῦ Ταλμούδ, οὐδ’ εἶνε εἰς αὐτοὺς προσιταὶ αἱ ἑρμηνεῖαι τοῦ δυσερμηνεύτου τούτου βιβλίου, ὅπερ εἶνε ἑρμηνεία, ἢ κατ’ ἄλλους παρερμηνεία τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου. Οὐδόλως δὲ ἀπίθανον, ὅτι οἱ χριστιανοὶ τῶν πρώτων αἰώνων, ἀγνοοῦντες τὸ περιεχόμενον τοῦ Ταλμούδ, εἶχον συγχύσει καὶ τὸ ὑπὸ τοῦ Ἀρμενοπούλου μνημονευθὲν παραπλήσιον ἔθιμον τῶν αἱρετικῶν Μοντανιστῶν πρὸς τὰ περὶ Ἑβραίων· ἀλλὰ περὶ τοῦ ζητήματος τούτου οὐδεμίαν προστίθημι λέξιν ἐκ φόβου μὴ ὑποτεθῶ ἔχων τὸ toupé νὰ ἑρμηνεύσω τὸ Ταλμούδ!
- Ἐν Κερκύρᾳ, κατὰ Ἰούνιον τοῦ 1891.
Τιμολεων Αμπελασ
