χριστιανοπαίδων, τοὺς ἀποδοθέντας εἰς Ἑβραίους πρὸς χρησιμοποίησιν αὐτῶν. Μεταξὺ δὲ τῶν πρώτων ἀναφέρει τὸν ἐπὶ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου (395 — 408 μ. Χ.) φόνον χριστιανόπαιδος παρὰ τὴν Ἀντιόχειαν, οὗ ὁ αὐτοκράτωρ εἶχεν ἀνακαλύψει τοὺς φονεῖς, οἵτινες δὲν ἦσαν Ἑβραῖοι. Βραδύτερον δὲ ἐν ἔτει 1008 οἱ Ἑβραῖοι ἐδιώχθησαν ἐκ Γαλλίας ἕνεκα φόνου παιδός, ἀποδοθέντος αὐτοῖς. Ἀλλὰ καὶ ὁ Basnage ἐν τῇ Ἱστορίᾳ τῶν Ἰουδαίων (Τόμῳ 5) ἀναφέρει φόνον παιδός, οὗ ἕνεκα ἐθανατώθησαν ἅπαντες οἱ ἐν Orsona τῆς Ἀνδαλουσίας Ἑβραῖοι. Ὁ δὲ Mathien ἐν τῷ Histoire major ἀναφέρει ἄλλον φόνον ἐν Norvich κατὰ τὸ 1226, οὗ ἕνεκα οἱ Ἑβραῖοι κατεδικάσθησαν εἰς βαρυτάτην χρηματικὴν ποινήν. Ἕτερος δ’ ἐκτίθησι τὸν φόνον τοῦ παιδὸς Ugo ἐν Lincoln ἐν ἔτει 1255, καὶ βραδύτερον τὴν ἔξωσιν τῶν Ἑβραίων ἐξ Ἀγγλίας ἐν ἔτει 1288. Οἱ δὲ ἀναφερόμενοι ὑπὸ τοῦ Giudetti λοιποὶ φόνοι καὶ ὑπ’ αὐτοῦ ἀποκρουόμενοι ὡς μὴ διαπραχθέντες ὑπ’ Ἑβραίων εἰσὶν οἱ ἐξῆς· ὁ ἐν ἔτει 1432 τοῦ Βέρνερ de Bacharach· ὁ ἐν ἔτει 1443 ἐν Μιλάνῳ, δι’ ὃν κατεδικάσθησαν εἰς εἰκοσακισχιλίων φιορινίων χρηματικὴν ποινήν· ὁ ἐν ἔτει 1475 ἐν Τρέντῳ· ὁ ἐν ἔτει 1490 φόνος τοῦ Ἱσπανόπαιδος Ἰωάννου de Passamento, ἡ ἐν ἔτει 1506 ἐν Βενετίᾳ ἀπόπειρα κρεουργήσεως χριστιανόπαιδος, καὶ ὁ ἐν ἔτει 1530 φόνος παιδός, δι’ ὃν κατηγορήθη Ἑβραῖός τις ἐξ Ἀμασείας τῆς Ἐρζερούμ. Εἰς δὲ τοὺς μεταγενεστέρους χρόνους ἀναφέρει τὸν ἐν Ρόδῳ κατὰ τὸ 1890 φόνον καὶ τὸ συμβὰν τῆς Ἰταλίδος Badia ἐν Rovigo κατηγορησάσης μὲν τοὺς Ἑβραίους ὡς ἀποπειραθέντας νὰ τὴν κρεουργήσωσι, καταδικασθείσης δὲ ἐπὶ συκοφαντίᾳ τῶν Ἑβραίων· τελευταῖον δὲ ἀναφέρει τὸν ἐν Tisza Eszlar φόνον τῆς διαμαρτυρομένης Ἑσθὴρ Solymossy, ἥτις ἐξήγειρε σύμπαντα τὸν ἀντισημιτικὸν κόσμον, ἄρθρα δὲ καὶ κρίσεις ἐγράφοντο ποικῖλαι ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου. Τὴν ἀνασκευὴν τῶν ἀποδοθεισῶν τοῖς Ἑβραίοις ἐπὶ τοῖς φόνοις τούτοις κατηγοριῶν δύναταί τις νὰ ἀναγνώσῃ, ἂν ἔχῃ ὄρεξιν καὶ καιρόν, εἰς τὸ ῥηθὲν σύγγραμμα τοῦ Giudetti, ἔνθα μεταξὺ τῶν διαφόρων documents θὰ εὕρῃ καὶ ἄρθρα τῆς παρ’ ἡμῖν ἐφημερίδος Σιὼν καὶ τοῦ σεβασμιωτάτου νῦν ἀρχιερέως, τότε δὲ ἀρχιμανδρίτου κ. Λάτα!
Καὶ ταῦτα μὲν ὁ ἰταλὸς συγγραφεύς· ἐκ δὲ τῶν παρ’ ἡμῖν
