πρεπε νὰ χορηγήση τοῖς Κερκυραίοις τὸ δικαίωμα de judaeis lapidandis, ἠνέχθη ὅμως τὴν ἐνάσκησιν παραπλησίων ἄλλων καθ’ Ἑβραίων δικαιωμάτων καὶ ἐπέβαλεν αὐτοῖς νὰ φέρωσιν ἐπὶ τοῦ στήθους ἓν Ο εἰς διάκρισιν ἀπὸ τῶν χριστιανῶν, πιθανῶς δὲ ὅπως χρησιμεύσῃ τοῦτο ὡς σημεῖον βολῆς τῶν ζητησάντων νὰ λιθοβολῶσιν ἀτιμωρητεὶ αὐτούς.
Ἐν τούτοις πρὸ τῶν τελευταίων ἐν Κερκύρᾳ σκηνῶν εἶχον σχεδὸν λησμονηθῆ τὰ μαρτύρια τῆς ἀπάτριδος ταύτης φυλῆς, τῆς ἐχούσης πατρίδα ὅλον τὸν κόσμον καί, κατὰ ῥῶσσόν τινα συγγραφέα, (κρυπτόμενον ὑπὸ τὸ ψευδώνυμον τοῦ Ὀσμὰν βέη), διοικούσης σύμπαντα τὸν κόσμον διὰ τοῦ χρήματος, ἐχούσης ἐν ἄλλοις λόγοις ὀφειλέτας ἅπαντα σχεδὸν τὰ κράτη, κατὰ τὰς ἐκτιθεμένας στατιστικὰς πληροφορίας ἐν τῷ συγγράμματι τῷ ἐπιγραφομένῳ «ἡ κατάκτησις τοῦ κόσμου ὑπὸ τῶν Ἰουδαίων»!
Ἐν Κερκύρᾳ τοὐλάχιστον, ἔνθα ὁ ἑβραϊκὸς πληθυσμὸς ἀποτελεῖ τὸ τρίτον ἴσως τοῦ πληθυσμοῦ τῆς πόλεως, ὁ αἰφνιδίως ἐκραγεὶς ἐσχάτως ἀννισημιτισμὸς δὲν ἠδύνατο νὰ παραβληθῇ πρὸς τὸ ἐν Ῥωσσίᾳ ἰδίως καὶ Γερμανίᾳ ὀγκούμενον ὁσημέραι ἀντισημιτικὸν ῥεῦμα· διότι λόγοι σπουδαιότεροι ἀναγκάζουσιν ἐκεῖ οὐ μόνον τοὺς ἀντισημίτας, ἀλλὰ καὶ αὐτὰς τὰς κυβερνήσεις νὰ προβαίνωσιν εἰς μέτρα τείνοντα εἰς τὴν ἐλάττωσιν τοῦ ἐν αὐταῖς οἰκοῦντος ἑβραϊκοῦ πληθυσμοῦ. Ἐν Ἑλλάδι ὅμως, ἰδίως ἐν Κερκύρᾳ, Ζακύνθῳ καὶ Χαλκίδι, οἱ Ἰουδαῖοι, ἀπολαύοντες τῶν δικαιωμάτων ὅσα καὶ οἱ πολῖται Ἕλληνες, ἐκλέγοντες βουλευτὰς καὶ ἐκλεγόμενοι δημοτικοὶ σύμβουλοι, διορίζοντες, ἤτοι ἐπιτυγχάνοντες ῥουσφέτια καὶ διοριζόμενοι συμβολαιογράφοι ἢ δικηγόροι, παρασημοφορούµενοι διὰ τοῦ σταυροῦ τοῦ Ναζωραίου, ἐργαζόμενοι φιλοπονώτερον παντὸς ἄλλου, ἀναπληροῦντες τοὺς ἀρχαίους Εἵλωτας, «βγάζοντες καὶ ἀπὸ τὴν μυῖγα ξύγκι», κατὰ τὸ κοινῶς λεγόμενον, ἀπετέλεσαν μέρος πληθυσμοῦ ἄξιον προσοχῆς διά τε τὸ πλῆθος καὶ τὴν εἰς ἑαυτοὺς συγκέντρωσιν τῶν τε μικρῶν βιομηχανιῶν καὶ τοῦ καθ’ ὅλου ἐμπορίου τῆς Κερκύρας. Ἀλλ’ αἰφνιδίως ἐν δυσὶν ἡμέραις ἤλλαξαν τὰ πάντα ὄψιν! Τὸ ἐν τῇ Ἑβραϊκῇ συνοικίᾳ εὑρεθὲν ἐντὸς σάκκου κρεουργημένον πτῶμα κόρης ὑπὸ τῶν μὲν θεωρουμένης ἑβραίας, ὑπὸ τῶν δὲ χριστιανῆς. ἐξῆψε τὴν φαν-
