δήμαρχον, συμβούλους, νομάρχην, ὑπουργόν, ἀστυνομίαν, ἢ διοικούμεθα. ὑπὸ Κάφρων;…» ἔγραφεν ἡ ἄλλη.
— «Φαντασθῆτε εἰς ποῖον βαθμὸν ἐμπαθείας καὶ φατριασμοῦ κατήντησεν ἡ σημερινή διοίκησις, ἀφοῦ ἐπίτηδες παρεσκεύασε την ἐλεεινότητα ἐκείνην τῆς ὁδοῦ, διὰ νὰ ἐκδικηθῇ τοὺς πέριξ γείτονας, οἱ ὁποῖοι ἐκηρύχθησαν ἀναφανδὸν ὑπὲρ τῆς ἀντιπολιτεύσεως…» ἐτόνιζεν ἄλλη εἰς τὴν διαπασῶν, στηλιτεύουσα τὴν ἠθικὴν ἐξαχρείωσιν τῆς κυβερνήσεως, καὶ συμπεραίνουσα ἐν τέλει ὅτι πρέπει νὰ πέσῃ αὐτή, διὰ νὰ ἔλθῃ ἡ ἀντιπολίτευσις εἰς τὰ πράγματα 
καὶ διορθωθῇ καὶ ἡ ὁδὸς καὶ τὸ ῥωμέϊκο.
Ἀλλὰ καὶ μεθ’ ὅλα ταῦτα οὔτε ἁρμόδιοι ἐπεφαίνοντο οὔτε… ἀριστογείτονες!
Μόνον μία ἀμυδρὰ σκιὰ ἁρμοδίου ἐθεάθη τὸ ἑσπέρας ἐκεῖνο. Ἡ ἀστυνόμοι δηλονότι, λαθοῦσα ὑπ’ ὄψιν τὴ γρίνια τῶν ἐφημερίδων, ἔστησεν ἐκεῖ προσωρινῶς ἕνα ἀστυνομικὸν κλητῆρα διὰ νὰ ἀπομακρύνῃ τοὺς διαβάτας ἀπὸ τοῦ νὰ κρημνίζωνται ἐντὸς τοῦ λάκκου.
Ὁπωςδήποτε ἡ ἀναφορὰ συνετάχθη καλλιγραφικώτατα καὶ ὑπεγράφη ὑπὸ τῶν γειτόνων.
Τὴν ἐπιοῦσαν τρέχω εἰς τὸ ὑπουργεῖον. Μὲ παραπέμπει ὁ πρῶτος ὑπάλληλος, ὃν συνήντησα, εἰς τὸ ἁρμόδιον τμῆμα, ὁ τμηματάρχης εἰς τὸν γραμματέα, καὶ οὗτος εἰς τὸ γραφεῖον τῆς διεκπεραιώσεως, διότι ἔπρεπε προηγουμένως νὰ
