στασίου τῆς τόσον προσφιλοῦς εἰς τὸν πατέρα Φανερωμένης. Ἰδοὺ πλησίον μου ἡ γηραιὰ καὶ ὑψικόρυφος τοῦ Κιόντζα κυπάρισσος, εἰς τοὺς πυκνοὺς καὶ βαθυσκίους κλῶνας τῆς ὁποίας ἔβλεπον περὶ τὴν δείλην καταφεύγοντα πρὸς ὕπνον τὰ σμήνη τῶν στρουθίων. — Ἀκούω δευτέραν φορὰν τὴν πρόσκλησιν τῆς ἀναχωρήσεως. Δὲν δύναμαι ν’ ἀποσπασθῶ ἀπὸ ἐκεῖ ’πάνω… Ὁ ἥλιος ἔδυσεν ἤδη· ἡ νὺξ προσεγγίζει, καὶ ἐν τῷ οἴκῳ δὲν ὑπάρχει λυχνία τις, οὐδὲ κἂν τεμάχιον σπερµατοκηρίου, ὅπως ἀνάψωμεν. Πρέπει ν’ ἀπέλθωμεν. — Ἐπὶ μιᾶς τῶν πλευρῶν τοῦ μικροῦ καὶ ἀγαπητοῦ ξυλίνου τετραγώνου, χαράσσω ἐν τάχει διὰ τῆς αἰχμῆς ἑνὸς ἥλου, τὴν μίαν πλησίον τῆς ἄλλης, χρονολογίας, ἐν τῷ διαστήματι τῶν ὁποίων διέρρευσεν ὑπὸ τὴν στέγην ἐκείνην εἰκοσιπενταετῆς βίος· ἀποστέλλω ἓν φίλημα ἀποχαιρετισμοῦ γύρωθέν μου, καὶ κατέρχομαι τὴν κλίμακα τοῦ ὑπερῴου. Περιέρχομαι δι’ ὑστάτην φορὰν τὴν οἰκίαν· στρέφω περὶ ἐμὲ τὸ βλέμμα περίλυπος… — Χαίρετε, τοῖχοι, οἵτινες μ’ ἐγνωρίσατε παιδίον, οἵτινες μὲ εἴδετε ἀνδρούμενον καὶ μὲ ἠκούσατε ἀπαγγέλλοντα τοὺς στίχους μου, ὅταν ὑπὸ τῆς πτωχῆς μου μούσης ἐμπνεόμενος, ἔγραφον τὰ Νυχτολούλουδα, τοὺς Φλοίσβους, τὸν Γούμενόν μου! Χαίρετε, τοῖχοι, οἵτινες ἠκροάσθητε τὰ ἄσματά μου, τοὺς θρήνους, τοὺς πόνους μου, καὶ εἰς οὓς ἐνεπιστεύθην πολλάκις τοὺς μυχίους πόθους μου. τὰ περὶ δόξης καὶ εὐδαιμονεστέρου μέλλοντος ὄνειρά μου! Χαίρετε, ἄφωνοι μάρτυρες, τοσούτων εὐφροσύνων στιγμῶν, ὀδύνης, συμφορῶν, οἰκογενειακῶν διαχύσεων! Ἐπὶ τοῦ ψυχροῦ καὶ κατηφοῦς μετώπου σας βλέπω διερχομένας τὴν στιγμὴν ταύτην εἴκοσι πέντε ἐτῶν ἀναμνήσεις. — Ἰδοὺ τὰ δωμάτια τῶν προσφιλῶν νεκρῶν μας, καθαγιασθέντα ὑπὸ τοῦ θανάτου των. Νά, τὸ παράθυρον, ἐφ’ οὗ ἐστήριζε τὸν ἀγκῶνα ἡ μήτηρ μου ἐργαζομένη. Ἰδοὺ ἡ θέσις, ἐν ᾗ ἐκάθητο ὁ πατήρ μου, ἐσθίων ἢ μελετῶν. Νά· βλέπω ἀκόμη κατὰ μῆκος τοῦ τοίχου τὸν τύπον, ὃν ἀφῆκεν ἡ παλάμη τοῦ λατρευτοῦ πρεσβύτου φέροντος τὰ κλονούμενα αὐτοῦ βήµατα ἀπὸ τοῦ δωματίου του εἰς τὸ ἑστιατόριον. Ἀσπάζομαι τὰ χρυσᾶ ἐκεῖνα ἴχνη, καὶ ὀσφραίνομαι τὴ µοσχοβολάδα τοῦ χεριοῦ του. — Νά! βλέπετε τὸ καρφίον ἐκεῖνο; τὸ ἐνέπηξεν ἐκεῖ ὁ Τσέτσες μας, ὅπως κρεμάσῃ τὴν κιθάραν του. Ἰδού· τὸ
