Ελενη φιλαρέσκως. — Εἶνε ἄσπρο;
Αλεξανδροσ ἀσπαζόμενος τὴν χεῖρά της. — Καὶ πολὺ μάλιστα.
Ελενη αἰσχυντηλή. — Ἀλέξανδρε!…
Αλεξανδροσ. — Καὶ ἡ φιλία μας, Ἑλένη;
Ελενη. — Ἡ φιλία;… ἆ, ναί…
Αλεξανδροσ. — Κύτταξε τί διαφορὰν ἔχει ἀπὸ τὸ ἰδικόν μου....
Ελενη. — Εὑρίσκεις;
Αλεξανδροσ. — Δὲν βλέπεις τὶ μαῦρον ποῦ εἶνε;
Ελενη. — Ἐσὺ εἶσαι ἄνδρας....
Αλεξανδροσ. — Ἆ, διατί νὰ μὴν εἶμαι εὔμορφος.
Ελενη. — Τι ἔχεις; εἶσαι πολὺ καλός.... ὡς ἄνδρας εἶσαι ὅπως πρέπει νὰ εἶσαι.
Αλεξανδροσ περιπτυσσόμενος αὐτήν. — Ἆ, Ἑλένη μου....
Ελενη προσπαθοῦσα νὰ διαφύγῃ. — Ἀλέξανδρε!…
Αλεξανδροσ. — Πῶς σ’ ἀγαπῶ....
Ελενη. — Αἴ;
Αλεξανδροσ. — Φιλικῶς.... ἐσὺ δὲν μ’ ἀγαπᾷς;
Ελενη. — Βέβαια.... φιλικῶς.... κ’ ἐγώ....
Αλεξανδροσ ἀσπαζόμενος αὐτὴν ἐπανειλημμένως. — Ἂν ἐζούσαμε πρὸ τῆς Ἐπαναστάσεως θὰ εἴμεθα μέλη τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας.
Ελενη μετὰ μικρὰν σιγήν. — Ἐνθυμεῖσαι πρὸ πέντε χρόνων;
Αλεξανδροσ. — Ἤμην πλησίον σου καὶ σοῦ ἔλεγα πόσον σὲ ἀγαποῦσα.... Σὺ τὶ μοῦ ἔλεγες;
Ελενη κάτω νεύουσα. — Πολλὰ πράγματα.
Αλεξανδροσ. — Ἆ, διατί, διατὶ νὰ χωρισθῶμεν;
Ελενη. — Διατί;
Αλεξανδροσ. — Τώρα τὶ θὰ κάμῃς, Ἑλένη;
Ελενη. — Τί νὰ κάμω;
Αλεξανδροσ εγειρόμενος. — Ἐγὼ δὲν ἀποφασίζω νὰ γείνω καλόγηρος.
Ελενη. — Ἆ!…
Αλεξανδροσ. — Θὰ ἀγοράσω ἕνα σπιτάκι εἰς καμμίαν νῆσον τῶν Κυκλάδων, εἰς τὴν Νάξον λόγου χάριν, καὶ θ’ ἀποσυρθῶ διὰ νὰ κλαίω τὴν Κόρινναν.... Σὺ θὰ γείνῃς καλόγρῃα;
Ελενη. — Δὲν ἠξεύρω τὶ νὰ κάμω.
Αλεξανδροσ. — Ἀγόρασε καὶ σὺ ἕνα σπιτάκι εἰς καμμίαν ἄλλην νῆσον ἐκεῖ πλησίον, εἰς τὴν Πάρον ἢ τὴν Ἀντίπαρον, φέρ’ εἰπεῖν....
Ελενη. — Εἶνε κοντά;
