ὁποία σᾶς συνεκίνησεν, ὑποκρύπτει ἔνοχον πρόθεσιν καὶ οὕτω καθεξῆς, καὶ διὰ τοιαύτης περιεργοτάτης μεθόδου, ὥςτε ἀναγκάζεσθε νὰ παραδεχθῆτε ὅτι, ἐξαιρέσει αὐτῶν μόνον, ὅλος ὁ ἐπίλοιπος κόσµος εἶναι ἄξιος ἐμπτυσμοῦ, λιθοβολήματος καὶ ἀγχόνης!
Ἐξαιρέσει αὐτῶν! διότι κατ’ ἀρχὴν ἀπαράβατον ἐξαιροῦνται καὶ εὑρίσκουν χάριν, κατὰ τὸ ἀνηλεὲς αὐτὸ ἑκάστοτε ἀνθρωποφάγωμα, αἱ παροῦσαι! Ἀλλὰ — σημειώσατε καλῶς — μόνον αἱ παροῦσαι. Διότι καὶ ἐξ αὐτῶν ὅταν τινὲς ἀπουσιάζουν ἀλληλοδιαδόχως καὶ μένουν αἱ ἄλλαι, τίθενται ἀμοιβαίως εἰς τὸ ἑδώλιον τῆς κατηγορουµένης καὶ ἀκούουν — ἐρήμην πάντοτε — ὑπὸ τῶν τέως συναδέλφων των, τῶν παθῶν των τὸν τάραχον, ἕως οὗ ἀντιστραφῶσιν οἱ ὅροι ἐκ νέου καὶ αἱ ἀποῦσαι ὑπόδικοι καταλάβουν ἐναλλὰξ τὴν ἕδραν τοῦ εἰσαγγελέως. Καὶ ἡ ἐργασία αὕτη ἐπαναλαμβάνεται διὰ χιλιοστὴν φορὰν ἡ αὐτή, ἀναλλοίωτος, στερεότυπος.
Ἀλλὰ καὶ σεῖς, ἐννοεῖτε, ὅταν ἔχετε τὸ εὐτύχημα νὰ εἶσθε παρών, ἐξαιρεῖσθε τοῦ κανόνος καὶ τῆς καταστροφῆς. Ἐξ ἐναντίας μάλιστα ἀντὶ χολῆς καὶ ὄξους, ἀποστάζουν διὰ σᾶς μέλι καὶ ἄρωμα· ἐνώπιόν των εἶσθε κάλλιστος, εὐγενής, εὔμορφος ὁπωςοῦν, χωρὶς ἐλάττωμα κανἑν, χαρίεις, πνευματώδης· καὶ χρησιμεύετε μάλιστα ὡς ἀπαράμιλλον ὑπόδειγμα, πρὸς τὸ ὁποῖον οὔτε σύγκρισις κἂν ἐπιτρέπεται μὲ τοὺς ἄλλους ἐκείνους ἀπόντας, τοὺς γελοίους καὶ ἐλεεινούς, οἱ ὁποῖοι συμβαίνει νὰ θρυμματίζωνται τὴν ὥραν ἐκείνην ἀλληλοδιαδόχως, ὑπὸ τὸ ἀνηλεὲς κοπάνισμά των.
Καὶ σᾶς ἐπιδαψιλεύουν τόσα εὐμενῆ βλέμματα καὶ μειδιάµατα καὶ φρασεολογίας συμπαθείας καὶ ἐξαιρετικῆς ἐκτιμήσεως, ὥστε ἐξίστασθε καὶ σταυροκοπεῖσθε πῶς γίνεται τὸ θαῦμα αὐτό, νὰ σωθῆτε σεῖς μόνος ἐκ τῆς γενικῆς πανωλεθρίας, ἄχραντος, ἀλώβητος, ἀκέραιος! Ἀλλ’ ἐὰν ὅμως — προςέξατε καλὰ — διαπράξετε τὴν ἀνοησίαν νὰ ἀποσυρθῆτε πρῶτος ἐκ τοῦ κύκλου των, ἐὰν τουτέστι δὲν ἔχετε τὴν ἡρωϊκὴν ὑπομονὴν νὰ παραμείνητε ἐκεῖ μέχρι τέλους παρὼν καὶ καθηλωμένος εἰς τὴν θέσιν σας, ἕως οὗ προηγουμένως διαλυθῇ τὸ συνέδριον, τότε δὴ τότε, οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονον εἰς σᾶς!…
Μόλις τὰς ἀποχαιρετίσετε καὶ ἀπομακρυνθῆτε, αὐταὶ δὲν χάνουν οὔτε δευτερόλεπτον: ἀφίνουν ἀμέσως τὴν κατὰ τοῦ ἄλλου κόσμου διαδικασίαν ἐκκρεμῆ καὶ ὑπὸ ἀναβολήν, σᾶς ἐνθρονίζουν αὐτοστιγμεὶ — ἀπόντα πάντοτε — εἰς τὸ ἑδώλιον τοῦ κατηγορου-
