κὴν ὡς γλῶσσαν νεκρὰν ἐκλαμβάνοντες, ἀξιοῦντες ἑπομένως ὅτι δικαιοῦνται κατὰ βούλησιν νὰ τὴν κατατέμνωσιν. ἂν μόνον κατορθῶσι νὰ φθάνωσιν εἰς τὴν κατάληψιν τῶν ἐν αὐτῇ γεγραμμένων.
Ταύτην τὴν διὰ τὴν φιλολογίαν ὀλεθρίαν πρόληψιν ἐπλάσθη ν’ ἀνατρέψῃ ἡ Ἑταιρία. Οἱ διδασκόμενοι νὰ προφέρωσι τὴν κλασικὴν γλῶσσαν ὡς δι’ αἰώνων ἐξηκολούθησε, προφερομένη ἐν τῇ πατρίδι αὐτῆς, μετ’ ἐκπλήξεως θέλουσιν ἐννοήσει ταχέως ὅτι οὐδέποτε αὐτὴ ἀπέθανεν ἢ διεκόπη, μόνον δέ τινας δευτερευούσας ἀλλοιώσεις ὑπέστη ὡς πᾶν τὸ ζῶν, ὡς πᾶσα γλῶσσα ἐπὶ μακρὸν ὑφισταμένη, καὶ θέλουσιν ὡς πολὺ εὐχερεστέραν ἐκτιμήσει αὐτῆς τὴν ἐκμάθησιν ἂν συνδυάζωσιν αὐτὴν μετὰ τῆς ὁμιλουμένης, παρὰ ἂν ἐξακολουθῶσι γελοίως στρεβλοῦντες αὐτὴν καὶ ἐπὶ τὸ βαρβαρώτερον, διαστρέφοντες. Ἐν ταὐτῷ θέλουσι κατιδεῖ ὅτι ἡ κλεὶς ἡ διανοίγουσα αὐτοῖς τοὺς τῆς ἀρχαιότητος θησαυροὺς τοῖς καθιστᾶ προσέτι προσιτὴν πᾶσαν τὴν Ἀνατολήν, ἔνθα εἰς τὰ πλεῖστα καὶ κεντρικώτερα μέρη ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα ἐπικρατεῖ.
Τίνα δ’ ἀνυπολόγιστον ὑπηρεσίαν αἱ τοιαῦται προσπάθειαι καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα προσφέρουσι, θέτουσαι αὐτὴν εἰς ἄμεσον ἐπικοινωνίαν μετὰ παντὸς τοῦ λογίου κόσμου, ἀναζωογονοῦσαι τὰς κλασικὰς σπουδάς, ἀπειλουμένας ἀπό τινος ὑπὸ τῶν ὑλιστικῶν τάσεων, καὶ πρὸς αὐτὴν πάλιν στρέφουσαι τῶν εὐγενεστέρων πνευμάτων τὴν προσοχήν, οὐδένα βεβαίως διαφεύγει νοήμονα Ἕλληνα καὶ πάντες ὀφείλομεν τὴν συμπάθειαν καὶ τὴν ὑποστήριξιν ἡμῶν εἰς τὴν φερώνυμον ἐκείνην Φιλελληνικὴν Ἑταιρίαν.
- Ἐν Ἀθήναις, μηνὶ Ἰουνίῳ, 1891.
Α. Ρ. Ραγκαβησ
— Δίκαζε ἐχθροὺς καὶ ποτὲ φίλους, διότι ἐκ τῶν δύο ἐχθρῶν ἀποκτᾶς τὸν ἕνα φίλον, ἐνῶ ἐκ τῶν δύο φίλων ἀποκτᾶς τὸν ἕνα ἐχθρόν.
— Εἷς ὁρισμὸς τοῦ ἔρωτος:
Ὁ ἔρως εἶνε μία ἀνόητος ἐπιθυμία τοῦ ἀνδρὸς νὰ προσφέρῃ ἰσοβίως τροφὴν καὶ κατοικίαν εἰς μίαν γυναῖκα.
