— Δὲν μὲ μέλει καὶ πολύ, ἐσυνήθισα. Ἔπειτα ἐγὼ δὲν μένω καὶ διαρκῶς ἐκεῖ, τριγυρίζω.
— Καὶ ἀπὸ ποῦ ἔρχεσαι τώρα, μὲ τὸ καλό;
— Ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα.
— Μπά! εἶπεν ὁ Θεός· καὶ τὶ ἐπῆγες νὰ κάμψης ἐκεῖ;
— Εἶχα μερικὰς ὑποθέσεις· ἐτελείωνεν ὁ μὴν καὶ ἤθελα νὰ ξεκαθαρίσω μερικοὺς λογαριασμούς… ἔπειτα εἴχομεν καὶ δημοτικὰς ἐκλογάς…
Καὶ ὁ Σατανᾶς ἐθώπευσε κρυφίως μετὰ πικροῦ μειδιάματος τὴν εἰς τὸ θυλάκιόν του ἐφημερίδα, τὴν περιέχουσαν τὸν µηνιαῖον ἐγκληματικὸν ἀπολογισμόν.
— Μήπως ἤσουν ὑποψήφιος; ἠρώτησε σκωπτικῶς ὁ Πανάγαθος.
— Ὄχι, ἀπήντησεν ὁ Διάβολος· μόνος ἐγὼ δὲν ἤμουν.
— Ξεύρεις ὅμως ὅτι μοῦ ἐπαραμπῆκες ἐκεῖ πέρα εἰς τὴν Ἑλλάδα; εἶπεν ὁ Θεὸς ὁπωσοῦν ὠργισμένος.
— Αἴ, κάμνω κ’ ἐγὼ μερικαὶς δουλίτσαις! ἀπήντησε μετὰ πονηρᾶς µετριοφροσύνης ὁ Σατανᾶς
— Νὰ μοῦ κάμῃς τὴν χάριν νὰ βάλῃς τὴν οὐράν σου ἀπ’ ἐκεῖ· ξεύρεις ὅτι ἐγὼ ἰδιαζόντως ἀγαπῶ αὐτὸν τὸν τόπον.
— Τί λόγος! εἶπεν ὁ Διάβολος
Καὶ ἐμειδίασε σαρδωνικῶς.
— Δὲν τὸ πιστεύεις, µασκαρά; ἐξηκολούθησεν ὁ Παντοδύναμος· καὶ ὅμως ἰδού, ἐφέτος τοὺς ἔκαμα τόσα καλά. Ἔρριψα βροχὴν ἄφθονον διὰ νὰ γίνῃ εὐφορία σιτηρῶν· ἡ σταφὶς ἐπῆγε περίφημα καὶ ἂν τὰ οἰκονομικὰ τοῦ τόπου δὲν εὐοδοῦνται, δὲν πταίω ἐγώ.
— Οὔτ’ ἐγώ, ὑπέλαβεν ὁ υἱὸς τοῦ σκότους.
— Ὅσον ἠμπορῶ τοὺς προστατεύω καὶ μὲ τὸ παραπάνω, ἐξηκολούθησεν ὁ Ὕψιστος. Εἶναι τώρα χρόνια ὁποῦ μοῦ ὑποβάλλει αἴτησιν θεραπείας ἡ χολέρα, νὰ ὑπάγῃ νὰ κατοικήσῃ ἐκεῖ καμπόσους μῆνας καὶ μολονότι εἶχε τόσα συστατικὰ ἀπὸ διαφόρους δημάρχους καὶ νομάρχας καὶ διευθυντὰς ἀστυνομίας, δὲν ἐνέκρινα τὴν αἴτησίν της. Σοῦ ἐπαναλαμβάνω ὅτι ἀγαπῶ τὸν τόπον αὐτὸν διότι ἐκεῖ ἐδοξάσθη περισσότερον τὸ ὄνομά μου. Μοῦ ἀρέσει ἡ ἱστορία τοῦ λαοῦ του, μοῦ ἀρέσει ἡ γλῶσσά του… μολονότι παρατηρῶ ὅτι ἤρχισε καὶ αὐτὴ νὰ μουρδαρεύῃ καὶ φαίνεται ὅτι θὰ εἶναι ἴδικὴ σου συνέργεια.
— Ὄχι, εἶπε διακόπτων αὐτὸν ἐντόνως καὶ διαμαρτυρόμενος ὁ Πονηρός. Εἰς αὐτὸ δὲν ἔχετε διόλου δίκαιον, Ἁγιώτατε. Αὐτὴν τὴν εὐθύνην δὲν τὴν ἀναλαμβάνω καὶ ἀπόδειξις εἶνε ὅτι εἰς τὴν
