κηρύσσεται, ὡς ἦτο ἐπόμενον, καὶ ὁ κ. Μαρκορᾶς, τὴν προτίμησίν του δὲ ταύτην ἀναδεικνύει ἐσκεμμένην καὶ μελετημένην ὅσον ὑπ’ ὀλίγων αὐτὴ αὕτη ἡ γλῶσσα, δι’ ἃς ἔχει γράψει τὰ ποιητικά του ἔργα. Ἀντλοῦσα τοὺς θησαυρούς της ἐκ τοῦ στόματος τοῦ λαοῦ καὶ ἐκ τῶν δημοτικῶν τραγουδιῶν, γνησία καὶ εἰς τύπους καὶ εἰς σχήματα, ὁμοιόμορφος μετ’ αὐστηρότητος ἀγνώστου ἀκόμη εἰς τοὺς ποιητάς μας καὶ εἰς τοὺς πεζογράφους μας [1] ἀλλ’ ἀναλαβοῦσα πλέον ὅλην τὴν ἔξαρσιν καὶ τὴν εὐστροφίαν τῶν νεωτέρων γλωσσῶν, εἶνε γλῶσσα ἁπλῆ συγχρόνως καὶ ὑψηλή, πλουσία καὶ ἁρμονική, ἱκανὴ νὰ παρακολουθήσῃ τὴν σκέψιν διανοίας ἀριστοκρατικῆς καὶ ἀποβαίνουσα εἰς τὰς δημιουργικὰς χεῖρας τοῦ κ. Μαρκορᾶ ὄργανον ἐκφράσεως καλλιτεχνικῆς σχεδὸν τέλειον. Ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ σπανίᾳ πεζογραφίᾳ του τὴν ἰδίαν γλῶσσαν μεταχειρίζεται μετ’ ἀγάπης. Ἀποστρεφόμενος πάντα διχασμὸν τύπων καὶ μὴ ἀνεχόμενος τοὺς νεκροὺς τύπους τῆς καθαρευούσης, εἶνε ἐκ τῶν φρονούντων μετὰ παντὸς ὅ,τι ἔχει ἡ φιλολογία μας ὑγιέστερον, ὅτι δὲν εἶνε διόλου αἶσχος νὰ καταγώμεθα μόνον ἐκ τῶν ἀρχαίων χωρὶς νὰ εἴμεθα καὶ οἱ ἴδιοι ἢ νὰ παράγεται ἡ νεοελληνική μας ἐκ τῆς ἑλληνικῆς ὅπως ἐκ τῆς λατινικῆς αἱ νεολατινικαὶ γλῶσσαι, καὶ ὅτι ἂν τὸ ἀτυχὲς αὐτὸ Ἔθνος ᾗνε τῷ ὄντι προωρισμένον νὰ ζήσῃ, οἱ δημοτικοὶ ζῶντες τύποι θἀντικαταστήσωσι μίαν ἡμέραν ἐν παντὶ τοὺς ἀρχαίους. Ὁ δικηγόρος κ. Κ. Ν. Ράδος, αὐτεπάγγελτος συνήγορος τοῦ Κόντου καὶ τοῦ Θερειανοῦ καὶ ἔχων ἐννοεῖται ὅλως ἀντιθέτους ἰδέας, φρονεῖ ὅτι τὸ βιβλίον τοῦ κ. Μαρκορᾶ — Γερασίμου τινὸς Μαρκορᾶ διὰ νὰ μεταχειρισθῶμεν τὴν φράσιν του — ἕνεκα τῆς γλώσσης του κυρίως θέλει μείνει καρφωμένον ἐν ταῖς προθήκαις τῶν βιβλιοπωλείων μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶνος. Εἰμποροῦμεν νά το πιστεύσωμεν καὶ ἡμεῖς πρὸς χάριν τοῦ κ. δικηγόρου, ἀλλὰ δι’ ἄλλον τινὰ λόγον, σχεδὸν ἐκ διαμέτρου ἀντίθετον…
Εἴπομεν ὅτι τὴν γλῶσσαν τοῦ κ. Μαρκορᾷ ἐπέδρασε κυρίως ἡ μελέτη τῶν δημοτικῶν τραγουδιῶν. Εὐτυχῶς ὅμως, ὡς εἴδομεν, μόνον τὴν γλῶσσαν ἐκτὸς ὀλιγίστων τινῶν ἐκφράσεων πλαστικῶν καὶ τρόπων τοὺς ὁποίους ἐδῶ κ’ ἐκεῖ δανείζεται ἐκ τῶν δημοτικῶν, ὁ κ. Μαρκορᾶς ἐτράπη ἐπ’ ἄλλα πρότυπα τέχνης. Ἐγκαίρως κατενόησε — δυςτυχῶς ὄχι ὅπως ἄλλοι τῆς
- ↑ Ἀπὸ τὰς τετρακοσίας σελίδας τῶν Ποιητικῶν Ἔργων, μόνον τὴν σόλοικον γενικὴν θαλάσσης καὶ παρακάτω μίαν ἄλλην ἀέρος, μετά τινων ἄλλων ἐλαφροτέρων, θὰ σημειώσῃ ὁ λεπτολόγος ἐπικριτής.
