μονήρη ἐν τῇ μικρᾷ αὐτοῦ ἐπαύλει ἐν Ῥάμλει τῆς Ἀλεξανδρείας, ἀσχολούμενος ἀποκλειστικῶς εἰς ἀρχαιολογικὰς μελέτας καὶ συγγραφάς.
ἐν Ἀλεξανδρείᾳ Διευθυντὴς τῆς Ἀγγλο-αιγυπτιακῆς Τραπέζης Γεώργιος Γούσιος, ἀνήκει εἰς τὴν τάξιν τῶν ἀγαθῶν ἐκείνων ἐν τῇ ἀλλοδαπῇ τέκνων τῆς Ἑλλάδος, τὰ ὁποῖα διὰ τῶν προςωπικῶν ἀρετῶν καὶ τῶν πατριωτικῶν αἰσθημάτων τιμῶσιν εἰς τὰ ὄμματα τῶν ξένων τὸ ὄνομα αὐτῆς καὶ ἐξυπηρετοῦσι μετὰ ζέσεως τὴν ἐθνικὴν ἰδέαν. Ὁ κ. Γούσιος ἕλκων τὸ γένος πρὸς πατρὸς μὲν ἐκ Μακεδονίας καὶ πρὸς μητρὸς ἐκ Κέας ἐγεννήθη ἐν Χαλκίδι, ἔνθα ὁ πατὴρ αὐτοῦ ὑπηρέτει ὡς οἰκονομικὸς ὑπάλληλος. Βραδύτερον, ἐγκαταστάσης τῆς οἰκογενείας αὐτοῦ ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, ὁ πατὴρ Γούσιος ἐγένετο Γραμματεὺς τῆς Ἑλληνικῆς αὐτόθι Κοινότητος καὶ ἀπεβίωσεν ὡς τοιοῦτος. Ὁ νέος Γούσιος, ἔμπλεως φιλελευθέρων ἀρχῶν καὶ ἐθνικῶν ὀνειροπολημάτων, κατ’ ἀρχὰς μὲν ἐπεδόθη εἰς τὸ δημοσιογραφικὸν στάδιον, εἶτα δὲ προςελήφθη ὡς ὑπάλληλος παρὰ τῇ ἀγγλο-αιγυπτιακῇ Τραπέζῃ, ἅτε κάτοχος πολλῶν εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν, μορφώσεως ἀρτίας καὶ δραστηριότητος ἀσυνήθους. Ἀλλὰ τῷ 1877, ἠλεκτρισθεὶς ἐκ τοῦ φιλοπολέμου πνεύματος τῆς ἐποχῆς ἐκείνης καὶ ὑπολαβὼν ὅτι ἤγγικεν ἡ ὥρα τῆς ἐκπληρώσεως τῶν ἐθνικῶν πόθων, ὑφ’ ὧν διεκαίετο, ἐγκατέλιπε τὴν ἐπίζηλον παρὰ τῇ Τραπέζῃ θέσιν του, ἐξ ἧς ἀπελάμβανε χιλιόφραγκον ἐπιμίσθιον, καὶ κατελθὼν εἰς τὴν Ἑλλάδα κατετάχθη ὡς ἐθελοντὴς εἰς τὸ ἱππικὸν ἐπὶ τῇ βεβαίᾳ προςδοκία ὅτι ὁ πρὸς τὴν Τουρκίαν ψιθυριζόμενος πόλεμος ἐπέκειτο ἄφευκτος καὶ ὅτι θὰ τῷ παρείχετο ἡ γλυκεία εὐχαρίστησις νὰ ὑπηρετήσῃ τὴν πατρίδα ἐκεῖ εἰς τὰ πεδία τῶν μαχῶν, ἁποτίων τὸν φόρον τοῦ αἵματος ὑπὲρ αὐτῆς. Ματαιωθείσης ὅμως ὡς ἀπραγματοποιήτου τῆς ἐλπίδος του ἐκείνης, καὶ πεισθεὶς περὶ τῆς ἀδρανοῦς ἐφεκτικότητος τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως, ὑπείκων δὲ εἰς τὸ ἐν ἀρχῇ διαφλέξαν αὐτὸν αἴσθημα, ἠναγκάσθη νὰ ἐξέλθῃ μετ’ ἄλλων ἀτάκτων σωμάτων εἰς Θεσσαλίαν, ἔνθα ἔλαβε μέρος εἰς διαφόρους αὐτόθι γενομένας κατὰ τῶν Τούρκων μάχας, καθ’ ἃς ἐπεδείξατο ἀνδρείαν καὶ θάρρος ὑπέροχον, καὶ εἴς τινα τῶν
