νὰ σημειώσωμεν ὅτι ἀρτίως ἵδρυσεν ἐνταῦθα Ἑταιρίαν τῆς Ἀρχαιολογίας τῶν ἐπιστημῶν, ἧς ἐξελέχθη πρόεδρος. Μέλη τῆς Ἑταιρίας ταύτης εἰσὶν ἄνδρες ἀλλοδαποί τε καὶ Ἕλληνες ἐκ τῶν διαπρεπεστέρων, τῶν ἀσχολουμένων εἰς τὴν ἐπιστημονικὴν ἀρχαιολογίαν.
Ὁ κ. Ἀναγνωστάκης διέπρεψεν ὄντως ἐν τῷ κλάδῳ τῆς Ὀφθαλμολογίας ἀπολαμβάνων εὐρωπαϊκῆς ὑπολήψεως. Ἀψευδεῖς τούτου µάρτυρές εἰσι τὸ ὑπ’ αὐτοῦ τῷ 1868 ἐπινοηθὲν ὀφθαλμοσκόπιον, μέθοδοί τινες χειριστικαὶ καὶ αἱ συγγραφαὶ καὶ πραγματεῖαι αὐτοῦ, ὧν πολλαὶ εἰς τὴν Γαλλικὴν γλῶσσαν. Τὸ στῆθός του ἐπαξίως κοσμοῦσι διαφόρων κρατῶν παράσημα καὶ δὴ ὁ Ἑλληνικὸς ἀνώτερος Ταξιάρχης.
Λυπούμεθα μὴ δυνάμενοι νὰ γράψωμεν ἐκτενῶς τὴν βιογραφίαν τοῦ ἀνδρός· ὁ στενὸς τοῦ Ἡμερολογίου χῶρος δὲν ἐπιτρέπει εἰμὴ τὰς ὀλίγας ταύτας γραμμάς, ἐν αἷς ἀτελέστατα εἰκονίζεται ὁ σοφὸς καθηγητής.
Ὁ κ. Ἀναγνωστάκης εἶναι ἐκ τῶν προσφιλεστέρων καθηγητῶν τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς. Εὐγενὴς τοὺς τρόπους, µειλίχιος, μὲ τὸ μειδίαμα πάντοτε εἰς τὰ χείλη, εἵλκυσε πάντων τὴν ἀγάπην καὶ τὸν σεβασμὀν. Πάντες δ’ εὔχονται αὐτῷ µακροβιότητα πρὸς ὄφελος τῆς τε ἐπιστήμης καὶ τῆς ἀνθρωπότητος.
ἐκ παλαιᾶς ἀθηναϊκῆς οἰκογενείας καταγόμενος Τάσσος Δημητρίου Νεροῦτσος ἐγεννήθη τὴν 8 (20) µαρτίου τοῦ ἔτους 1826, ἐν Ἀθήναις. Ὀρφανευθεὶς ἐν τρυφερᾷ ἡλικία (1833) μετέβη ὑστερώτερα εἰς Γερµανίαν, ὅπου ἐξεπαιδεύθη ὀκτὼ ὅλα ἔτη (1843 — 1851) ἐν Μονάχῳ τῆς Βαυαρίας προστασίᾳ καὶ ἀναλώμασι τοῦ φιλέλληνος Βασιλέως Λουδοβίκου Α′.
Ἐν ἡλικία δεκαεννέα ἐτῶν (1845) συνέγραψε γερμανιστὶ ἐτυμολογικὴν μελέτην ἐπὶ τῶν ὀνομάτων τῶν ῥωμαϊκῶν θεοτήτων (Die Götter Roms), ἐφ’ ᾧ ὠνομάσθη ἐπίτιμος διδάκτωρ τῆς φιλοσοφικῆς Σχολῆς τοῦ ἐν Μονάχῳ Πανεπιστημίου.
Ἐν ἔτει 1851 ἀναρρηθεῖς διδάκτωρ τῆς ἰατρικῆς, ἀποκατεστάθη τὸ ἀκόλουθον ἔτος ἐν Αἰγύτπτῷ ὡς ἰατρὸς παρὰ τῇ ἀντιβασιλικῇ αὐλῇ (1852 — 1855) ἐν Καΐρῳ, ἔπειτα δὲ ἀρχίατρος
