Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1892 - 095.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
95

καθ’ ἣν αἱ ἀντιμαχόμεναι μερίδες λυσσωδῶς ἐπυροβολοῦντο, οὐδεὶς δέ, οὔτε ἐκ τῶν ἀξιωματικῶν οὔτε ἐκ τῶν στρατιωτῶν, ἐτόλμα νὰ πλησιάσῃ εἰς τὸν τόπον τῆς ψηφοφορίας, μόνος ὁ Παρασκευαΐδης, δικαστὴς τότε τυχγάνων, ἔσπευσεν ἐκεῖ ἐν μέσῳ τῶν διασταυρουμένων σφαιρῶν καὶ ἠδυνήθη διὰ τῆς ἐπιβαλλούσης προσωπικότητός του νὰ ἐπαναφέρῃ τὴν τάξιν καὶ προλάβῃ μείζονας ἀνθρωποκτονίας. Τὰ ἀντιπαλαίοντα κόμματα, μόλις τὸν εἶδον ἐπιφανέντα, ἐξ ἀκατανοήτου αἰσθήματος σεβασμοῦ καθησύχασαν πάραυτα.

Ἓν τῶν ἀξιοσημείωτων ἐπειςοδίων τῆς ζωῆς του εἶνε καὶ τοῦτο. Ὅταν παρῃτήθη ἐσχάτως ἀπὸ τῆς θέσεως τοῦ ἐφέτου — καὶ τίς οἶδεν ὑπὸ ποίας πικρίας καὶ ἀπογοητεύσεως ἐνδομύχου ἐξηναγκάσθη νὰ ἀποστρατευθῇ μετὰ εἰκοσαετῆ δικαστικὴν θητείαν καίπερ ἀκμαῖος ἔτι τὰς δυνάμεις — εἶδεν ὅτι ἀπῃτεῖτο ἀκόμη χρονικόν τι διάστημα ὑπηρεσίας ὅπως μὴ τῷ περικοπῇ ἡ ἀπονεμητέα πενιχρὰ σύνταξίς του. Πρὸς τοῦτο ἐδέχθη τὴν θέσιν τοῦ ὑπογραμματέως ἐν τῷ πρωτοδικείῳ (!!) ἔνθα ἐπὶ πολλοὺς διατρίψας μῆνας μετριοφρόνως καὶ ἐν ψυχραιμίᾳ δὲν ἀπέστεργεν, ἐφέτης αὐτὸς μέχρι τῆς χθὲς, νὰ ἀντιγράφῃ ἀπόγραφα καὶ δικαστικὰς ἀποφάσεις, καὶ νὰ εἶνε ὁ μᾶλλον συνεσταλμένος καὶ εὐπειθὴς μεταξὺ τῶν συναδέλφων του, μειρακίων καὶ ἀποφοίτων συνήθως τοῦ Ἑλληνικοῦ Σχολείου!

Ἀπείρους τοιαύτας περιστάσεις καὶ ἐπειςόδια τοῦ ἰδιωτικοῦ καὶ δικαστικοῦ βίου τοῦ Παρασκευαΐδου ἠδυνάμην νὰ σημειώσω ἐνταῦθα. Ἀλλὰ καὶ αἱ ὀλίγαι προμνημονευθεῖσαι ἀρκοῦσιν εἰς πιστοποίησιν τῶν ἠθικῶν καὶ ψυχικῶν χαρισμάτων τοῦ ἀνδρός,

Ἀνέφερον ἀνωτέρω ὅτι ὁ κραταιὸς ὀργανισμὸς τοῦ ἀνδρὸς ἐξεμηδένισε τὰς ἐπιδράσεις τῆς ἀτμοτφαίρας, ἧς οὔτε τὰ ψύχη οὔτε τὰ θάλπη ἴσχυσαν νὰ τὸν ἐνοχλήσωσιν οὐδέποτε. Ἀλλὰ τοῦτο, καίπερ μοναδικόν, εἶνε τὸ ὀλιγώτερον. Τὸ μᾶλλον ἄξιον θαυμασμοῦ εἶνε ὅτι ὁ ἡμέτερος σοφὸς παρέμεινεν ἀνεπηρέαστος καὶ ἐν μέσῳ τῆς κοινωνικῆς ἀτμοσφαίρας, τῆς ἀσφυκτικῆς καὶ νοσογόνου, ἥτις συντρίβει παρ’ ἡμῖν τοὺς χαρακτῆρας καὶ φονεύει τὴν ψυχὴν καὶ ξηραίνει τὸ αἴσθημα καὶ παραλύει τὴν πίστιν πρὸς τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν ἀλήθειαν.

Τοῦτο κυρίως χαρακτηρίζει τὸν Παρασκευαΐδην καὶ ἐπὶ τούτῳ μᾶλλον δύναται νὰ καυχηθῇ. Ἡ δίνη τῆς κοινωνικῆς ζωῆς, εἰς ἣν