καὶ ὑστεροβουλίας. Ὡς δικαστὴς οὐδέποτε ἀνῆλθε τὴν κλίμακα τοῦ ὑπουργείου οὐδ’ ἔτεινέ ποτε οὖς εὐήκοον εἰς τοὺς ἐνόχους ψιθυρισμοὺς τῆς μικροπολιτικῆς. Ἀλλὰ καὶ εἰς οὐδένα, ἐπέτρεψεν οὔτε ὑπαινιγμὸν κἂν περὶ δικαστικῆς ὑποθέσεως, εἰς ἣν ἔμελλε νὰ λάβῃ μέρος ὡς δικαστής. Ὁ ἀδελφός του Φιλοποίμην τῷ ἔγραψέ ποτε, συνιστῶν ἁπλῶς νὰ ἐπιστήσῃ τὴν προςοχήν του εἰς κἄποιαν δίκην, ἵνα μὴ ἀδικηθῇ τυχὸν ὁ ἐνδιαφερόμενος. Ὁ Παρασκευαΐδης ἔσχισεν ἐνώπιον τοῦ κομιστοῦ τὸ γράμμα, τὸ ἐσώκλεισεν ἐντὸς φακέλλου καὶ τὸ ἐπέστρεψεν ἄνευ ἀπαντήσεως εἰς τὸν ἀδελφόν του. Ὑπὸ τὴν ἔποψιν ταύτην ἦτο ἀληθὴς ἀγριάνθρωπος. Ἐδίκαζε τουτέστιν ὡς δικαστὴς καὶ ὄχι ὡς πράκτωρ τῆς κρατούσης φατρίας. Καὶ διὰ τοῦτο συχνὰ ἐξεσφενδονίζετο ἀπὸ τοῦ ἑνὸς εἰς τὸ ἄλλο ἄκρον τῆς Ἑλλάδος. Ποτὲ δὲν ἐζήτησε μετάθεσιν ἢ προαγωγήν. Ὁσάκις τῷ ἐκοινοποιεῖτο τὸ ἔγγραφον τῆς μεταθέσεως του, οὔτε συνωφρυοῦτο οὔτε ὑπεγόγγυζεν. Ἐλάμβανε τὸν πῖλόν του, τὸν μικρὸν ὁδοιπορικόν του σάκκον, τὴν ἀπαραίτητον ῥάβδον του, καὶ ἐξεκίνει μετά τινας ὥρας πεζῇ εἰς τὴν νέαν του ἕδραν. Εἰς τὸ δημόσιον οὐδέποτε ὑπέβαλε καταστάσεις ὁδοιπορικῶν ἐξόδων, διὰ τὸν ἁπλούστατον λόγον ὅτι δὲν ὑφίστατο τοιαῦτα. Τί νὰ πληρωθῇ ἀφοῦ δὲν ἐδαπάνησε; Φαντασθῆτε, οἵα ἠλιθιότης εἰλικρινείας!! Καὶ ὅμως ἐδικαιοῦτο καὶ ἠδύνατο ὄχι μόνον νὰ τὰ πληρώνεται ἄλλα καὶ νὰ τὰ ἐξογκώνῃ εἰς τὸ τριπλάσιον, κατὰ τὴν καθιερωθεῖσαν πλέον τάξιν εἰς τὰς ὁδοιπορικὰς καταστάσεις τῶν δημοσίων ὑπαλλήλων. Θὰ εἶνε ἀναντιρρήτως ὁ μόνος ὑπάλληλος ἀπὸ καταβολῆς μέχρι συντελείας τοῦ ἑλληνικοῦ Βασιλείου, ὅςτις δὲν ἐπεβάρυνεν οὔτε λεπτὸν τὸ δημόσιον ταμεῖον. Καὶ γνωρίζομεν δὰ τί κοστίζουν ἐν Ἑλλάδι οἱ ὑπάλληλοι!…
Καὶ μεθ’ ὅλα ταῦτα, ὑπὸ τὴν ἀπεσκληρυμένην αὐτὴν ἰδιοσυγκρασίαν, ὑπὸ τὴν τραχεῖαν καὶ ἀπότομον αὐτὴν ἰδιορρυθμίαν, ἔπαλλε καὶ πάλλει καρδία τρυφερὰ ὡς παιδίου καὶ ἁγνὴ ὡς παρθένου. Κέκτηται βαθὺ τὸ κοινωνικὸν αἴσθημα, καὶ δὲν ὑπάρχει ξένη συμφορὰ ἥτις δὲν δονεῖ τὰ στήθη του, καὶ ἧς χάριν ἠμπορεῖ νὰ θυσιάσῃ ἑκάστοτε τὰ λείψανα τῆς γλίσχρου ἀντιμισθίας του. Ἀλλ’ εἶνε ἀτυχῶς ἐκ τῶν περιέργων ἐκείνων φιλανθρώπων, οἵτινες δίδουσι τὸν ὀβολόν των ὑπὲρ τοῦ πάσχοντος ἄνευ θορύβου, ἀκολουθῶν κατὰ τοῦτο αὐτομάτως τὸ ἠλίθιον ἴσως παράγγελμα τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ νὰ μὴ γνωρίζῃ ἡ ἀριστερὰ ὅ,τι δίδει ἡ δεξιά! Ἐν Λαρίσσῃ δικαστὴς ὢν ἠγόρασε μίαν ἄμπελον καλλίβοτρυν, καὶ παρεκάλεσε τοὺς αὐτόθι ὑπαλλήλους νὰ εἰςέρχωνται ἐλευθέρως ἐν αὐτῇ καὶ δρέπωσι τὰς σταφυλάς.
