τῶν Στωϊκῶν, ἡ ἐπιζητοῦσα νὰ καταστήσῃ τὸν ἄνθρωπον κύριον ἑαυτοῦ καὶ τῶν παθῶν, καὶ μόνον ἐν τῇ ἐνασκήσει τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀληθοῦς ἐλευθερίας νὰ τῷ ἐξασφαλίσῃ πλήρη τὴν εὐδαιμονίαν, ἀμφιβάλω ἄν ἔχει νὰ ἐπιδείξῃ ἕνα ἐκ τῶν ὀπαδῶν της ἐφάμιλλον ἐν τῇ πράξει πρὸς τὸν ἡμέτερον Παρασκευαΐδην.
Βεβαίως οἱ ἠθικοδιδάσκαλοι , οἱ ἰδεολόγοι, οἱ ἐν τῇ θεωρίᾳ μόνον ἀναζητοῦντες σκιὰς καὶ νεφέλας, οἱ φιλοσοφοῦντες ἐπὶ τοῦ χάρτου καὶ ἐντὸς τῶν τεσσάρων τοίχων τοῦ γραφείου των, δὲν ἔλειψαν οὔτε θὰ λείψωσί ποτε. Νομίζω ὅμως, ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀστειότερος ἀπὸ τὸν σοφὸν ἐκεῖνον, ὅςτις, ἐνῷ αἴφνης ἀναλύει σοβαρῶς ἀπὸ τῆς ἕδρας τὰς ἠθικὰς ἀρχὰς τοῦ Πλάτωνος ἢ ἐξαγγέλλει ἀπ’ ἄμβωνος τὰς ὑψηλοτέρας διδασκαλίας τῆς θρησκείας, ἐξ ἄλλου εἰς τὰ παρασκήνια φωρᾶται γυμνὸς πάσης πεποιθήσεως, ὁ ἐλαττωματικώτερος ἴσως τῶν ὅσων προσπαθεῖ νὰ διδάξῃ, ἕτοιμος ν’ ἀνταλλάξῃ ὅλην τὴν φιλοσοφίαν του ἀντὶ πινακίου φακῆς! Ὁ ἀληθὴς σοφὸς εἶνε ὄχι ὁ ὑποδεικνύων ἀλλ’ ὁ πράττων τὸ ἀγαθόν.
Δὲν εἰξεύρω ἂν θέλησις μᾶλλον χαλυβδίνη, διὰ μακρᾶς κτηθεῖσα ἕξεως, παρεσκεύασεν ἑαυτῷ ἄρτιον καὶ χαλύβδινον ἐπίσης ὀργανισμόν, ἢ ἂν τοὐναντίον ἡ ἀρτιότης τῆς σωματικῆς αὐτοῦ διασκευῆς, τελειωθεῖσα δι’ ἀσκήσεως ἀδιακόπου, ἐστερέωσεν ἐξ ἀποτελέσματος καὶ τὸ ἐν αὐτῷ ἠθικὸν καὶ ψυχικὸν σθένος. Πιθανὸν ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος νὰ ἐξαρτῶνται καὶ ὑπαμείβωνται ἀπ’ ἀλλήλων. Πιθανὸν ἡ φύσις, ἡ κληρονομικότης[1], ἡ
- ↑ ΣΗΜ. — Οἱ πρὸς πατρὸς πρόγονοι αὐτοῦ ἦσαν ἀληθεῖς ἄνδρες καὶ ἕνεκα αὐτῶν αἱ Κυδωνίαι ἐγένοντο πρὸ τῆς ἐπαναστάσεως ἡ ὄασις τοῦ Ἑλληνισμοῦ, πρώτη ἐν ταῖς ἐλευθερίαις, πρώτη ἐν τῇ παιδείᾳ, καὶ πρώτη ἐν πλούτῳ καὶ ἐν πᾶσι τοῖς πατριωτικοῖς αἰσθήμασι. Τοῦρκος δὲν ἐπάτει ἐντὸς τῶν Κυδωνιῶν· λέγεται δὲ περὶ τοῦ πάππου του Παρασκευᾶ Κοτζᾶ-Πέτρου ὅτι διοικητὴς ὧν τῶν Κυδωνιῶν ἀπηγόρευε νὰ εἰσέρχωνται εἰς τὴν ἱερὰν πόλιν τῶν Κυδωνιῶν ἔφιπποι Τοῦρκοι, ἐκτὸς ἐὰν ἀφῄρουν τὰ πέταλλα τῶν ἵππων των δύο ὥρας μακρὰν τῆς πόλεως. Ὁ πατὴρ του, εἷς τῶν ὡραιοτέρων ἀνδρῶν, μεμυημένος τῶν τῆς Φιλικῆς Ἑταιρίας κατῆλθεν εἰς Ἑλλάδα μετὰ τοῦ ἐξαδέλφου του Χατζηαθανάση δύο μῆνας πρὸ τῆς ἐκρήξεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἔλαβε δ’ ἐνεργὸν μέρος εἰς τὰ τοῦ ἀγῶνος, γραμματεὺς συγχρόνως γενόμενος τοῦ στρατηγοῦ Κριεζώτου. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ ἀγῶνος, λοχαγὸς ὢν τοῦ τακτικοῦ στρατοῦ, παρῃτήθη τοῦ στρατιωτικοῦ σταδίου καὶ ἐνυμφεύθη τὴν ἐκ Πατρῶν ὡραιοτάτην κόρην τοῦ Πανταζῆ Μπουκαούρη. Ὁ ἀνὴρ ἦτο ἐν τῇ ἀκμῇ τῆς νεότητός του 28
