χάνω τὴν αἴσθησιν τῆς ἁφῆς δεσμεύων τὰς χεῖρας ἐντὸς χειροκτίων, νὰ λιγύζω τὴν σπονδυλικὴν στήλην εἰς φιλοφρονήσεις, τὰς ὁποίας δὲν αἰσθάνομαι, νὰ σφίγγω τὴν δεξιὰν τοῦ δεῖνα, τὸν ὁποῖον περιφρονῶ ἐνδομύχως, νὰ πνίγω ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν τὴν ψυχήν μου, διότι τὸ θέλετε σεῖς· νὰ σκέπτωμαι μὲ τὸ δικό σας τὸ μυαλό, νὰ τρώγω, νὰ κοιμοῦμαι, νὰ περιπατῶ, νὰ διαιτῶμαι, νὰ συμπεριφέρωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ μὲ τὸν διαβήτην τῆς ἐθιμοτυπίας, μὲ τὴν ὁποίαν ἀρέσκεσθε σεῖς οἱ ἄλλοι νὰ περισφίγγετε τὴν ἀσφυκτικὴν καὶ ἀγωνιῶσαν ὕπαρξίν σας. Ἐγὼ ἐννοῶ νὰ ζήσω ὡς λογικὸν ὅν, ἔχων πλήρη τὴν συνείδησιν τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς πνευματικῆς μου φύσεως, νὰ λέγω τὴν σκάφην – σκάφην καὶ τὰ σῦκα – σῦκα, νὰ περισπῶμαι ἀπὸ ὀλιγωτέρας ὅσον τὸ δυνατὸν φροντίδας καὶ ἀνάγκας, νὰ ἔχω γαλήνην εἰς τὴν ψυχήν, καὶ αἰθρίαν εἰς τὸ πνεῦμα μου, καὶ σᾶς χαρίζω ὅλας τὰς ἄλλας ματαιοφροσύνας ὁμοῦ καὶ τὰς, μωρίας, μὲ τὰς ὁποίας χάνεσθε!»
Ἐάν, λέγω, θελήσῃ τις νὰ προσαρμόση ἑαυτὸν μὲ τοὺς νόμους τῆς φύσεως μᾶλλον καὶ τῆς λογικῆς παρὰ μὲ τὰς συνηθείας τοῦ ἄλλου κόσμου, ὤ! ἐξάπαντος, ὁ κύριος αὐτός, θὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ἐκκεντρικός, ὡς ἀλλόκοτος, καὶ ἴσως — ἴσως ὡς φρενόληπτος!
Καὶ πῶς ὄχι; ἀφοῦ, ἀξιῶν νὰ ἀνήκῃ εἰς ἑαυτὸν μᾶλλον παρὰ εἰς τὰς ἀνοησίας τοῦ ἄλλου κόσμου, θ’ ἀποτελῇ ἀναπόφευκτον πρὸς αὐτὸν παραφωνίαν;
Μεταξὺ τῶν σπανίων καὶ ἀπαραμίλλων αὐτῶν ἰδιοτρόπων δέον νὰ συγκαταλεχθῇ καὶ ὁ πρῴην ἐφέτης κ. Κωνσταντῖνος Παρασκευαΐδης. Εἷς μεταξὺ χιλίων, μεταξὺ ἑκατὸν χιλιάδων. Ὄχι, ὄχι· ἀμφιβάλλω ἂν ἡ ἱστορία, ὄχι πλέον ἡ Ἑλλάς, ἔχῃ νὰ ἐπιδείξῃ πολλοὺς ὁμοίους.
Τὸ κοινὸν τὸν γνωρίζει μόνον ὡς ἀκούραστον πεζοπόρον, ὡς δεινὸν κολυμβητήν, καὶ τὸ πολὺ - πολὺ ὡς ἕνα τῶν μᾶλλον ἀκεραίων καὶ ἀκάμπτων δικαστικῶν λειτουργῶν τοῦ Κράτους. Ἡ φήμη περιήγαγε μόνον ταύτας τοῦ ἀνδρὸς τὰς ἀρετάς, ἐξικομένας ἄλλως τε εἰς τὸ ἄωτον. Καὶ ὅμως πόσοι ἀγνοοῦν κατὰ βάθος τὸν περίεργον καὶ πρωτότυπον ἀληθῶς ἄνδρα! Ὁμοιάζει πρὸς τὰ δύσληπτα ἐκεῖνα συγγράμματα τὰ ὁποῖα διὰ νὰ τὰ ἐννοήσῃ τις καὶ τὰ αἰσθανθῇ καὶ τὸ ἀγαπήσῃ, δέον νὰ τὰ διεξέλθῃ κατ’ ἐπανάληψιν, νὰ τὰ μελετήσῃ, νὰ τὰ διϋλίσῃ, νὰ τὰ χωνεύσῃ πολύ. Ἄλλως κλείει τὸ βιβλίον χασμώμενος καὶ τὸ παρέρχεται ἀγνοῶν καὶ τὴν ἀξίαν καὶ τὸ περιεχόμενον αὐτοῦ.
