τῆς θανατικῆς ἐκτελέσεως. Ῥῖγος καταλαμβάνει τοὺς θεατὰς ἐκ φόβου μὴ ὁ ἀγγελιαφόρος ἐκεῖνος, κομίζων ἴσως τὴν ζωὴν τοῦ ἐπὶ τῆς σανίδος ἁναμένοντος τὴν μάχαιραν τῆς λαιμητόμου σώματος, δὲν φθάσῃ ἐγκαίρως. Ἀληθῶς ἐκεῖνος διὰ σχημάτων καὶ διὰ παντὸς τρόπου προσπαθεῖ νὰ ἐκδηλώσῃ καὶ μακρόθεν τὴν ἀπαραίτητον ἀνάγκην τῆς ἐπὶ στιγμὰς ἀναστολῆς τῆς ἐκτελέσεως. Ἡ συγκίνησις διαδίδεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον καὶ ἐκτείνεται. Ὁ δήμιος σταματᾷ ἐν ἀμηχανίᾳ· ὁ Εἰσαγγελεὺς ἐσπευσμένως ἀνοίγει τὸν κομισθέντα φάκελλον καί… ὁποία ἔκπληξις! ἀναγινώσκει ὰμέσως τὸ βασιλικὸν Διάταγμα περὶ χάριτος, ὅπερ ὁ τότε περιοδεύων εἰς τὴν ἐπαρχίαν Λεβαδείας βασιλεὺς Ὄθων, πεισθεὶς ἐπὶ τέλους, — τίς οἶδεν ἕνεκεν ἀνακοινώσεως τίνων πληροφοριῶν, — εἶχεν ὑπογράψει, μετατρέψας τὴν ποινὴν τοῦ θανάτου εἰς ἰσόβια δεσμά. Ὁ εὐεργετικὸς τηλέγραφος δὲν ἐλειτούργει ἀκόμη ἐν Ἑλλάδι καὶ εἰς τὸν ἀγγελιαφόρον ἐδόθη ἡ ἐντολή, ἵνα διὰ πάσης δυνατῆς θυσίας φθάσῃ πρὸ τῆς ἐκτελέσεως.
Ὅλοι, ὅλοι ἐχάρησαν ἐκ τῆς ἀναγνώσεως τοῦ διατάγματος, ἐκτὸς δύο.... τοῦ δημίου, ὅστις δὲν ἐπεράτωσε τὸ ἀρξάμενον ἔργον του καὶ τοῦ καταδίκου, ὅστις πρὸ πολλοῦ λιποθυμήσας ἔκειτο ἐπὶ τῆς σανίδος ἀναίσθητος....
Μετὰ τὴν μεταπολίτευσιν τοῦ 1862 ὁ Τ* δι’ ἀλλεπαλλήλων διαταγμάτων μετριασάντων τὸν χρόνον τῆς ποινῆς του, ἀφέθη ἐπὶ τέλους ἐλεύθερος, τὸν ἐγνώρισα δὲ καὶ ἐγὼ ὡς ἀρχικλητῆρα τῆς δημοτικῆς ἐν Χαλκίδι ἀστυνομίας.
Ἡμέραν τινα ἐδημοσιεύετο ἐν ταῖς ἐφημερίσιν ἐνυπόγραφος δήλωσις τοῦ ἱερέως, — ὅστις τοσοῦτον ἀποτελεσματικῶς ἐργασθεὶς παρὰ τῷ Ὄθωνι εἶχεν ἐπιτύχει τὴν ἐκ τῆς λαιμητόμου διάσωσιν τοῦ Τ* — ὅτι, ἐντολὴν ἐκτελῶν τοῦ Δ* ὃν ἐξωμολόγησε, δημοσιεύει μετὰ τὸν θάνατόν του, ὅτι τὸν φόνον, δι’ ὃν εἶχε καταδικασθῆ ὁ παντελῶς ἀθῶος Τ* εἷχε διαπράξει ὁ Δ*,
Ἡ βαθμιαία βελτίωσις τῆς ἀνθρωπίνης δικαιοσύνης, — ἐννοῶ εἰς ὅσα κράτη γίγνεται ἡ πρὸς τοῦτο δέουσα ἐνέργεια, — παρέχει τὴν ἐλπίδα τῆς μειώσεως τῶν δικαστικῶν πλανῶν, ἀλλ’ οὐδέποτε καὶ τῆς παντελοῦς ἐξαλείψεως αὐτῶν ἕνεκεν τῆς ἀτελείας τοῦ ἀνθρώπου. Διὰ τοῦτο πρὸ αἰῶνος μελετᾶται ἐπισταμένως θεσμὸς
