Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
ΛΥΠΗΡΟ ΣΥΝΑΝΤΗΜΑ
Κορασιὰ χαριτωμένη,
ποῦ ’ς τὸν κόρφο τῆς χαρᾶς
ἐγεννήθηκες πλουσία,
ποιὰ μεγάλη δυστυχία
σ’ ἐκατάντησε, καϊμένη,
λεημοσύνη νὰ ζητᾷς;
Εἰς τὴν ὄψι σου τὰ ἴχνη
τῆς ὀδύνης σου θωρῶ!
καὶ τὰ σπλάχνα μου ραγίζεις
μὲ τὸ δάκρυ ποῦ σφογγίζεις,
δάκρυ πύρινο, ποῦ δείχνει
τὸν βαθύ σου τὸν καϊμό.
Σὺ δὲν ἤσουν γεννημένη
γιὰ νὰ σέρνῃς τὴν ζωή·
τὰ κουνάρια σου θυμοῦμαι
καὶ γιὰ τοῦτο πλειὸ λυποῦμαι
νὰ σὲ βλέπω παιδεμένη
καὶ παντέρημη ὀρφανή.
