φανῆ δύο τινά: ἐν πρώτοις, ἔκτακτος διαύγεια πνεύματος, πλήρης σαφήνεια συνειδήσεως, ἀνάλυσις τῶν πραγμάτων ἐνδόμυχος, μὴ ἐπιτρέπουσα νὰ ἀμφιβάλῃ τις, ὅτι οἱ ἥρωες οὗτοι τῶν κακουργοδικείων ἔχουσιν ἀκριβῆ εἴδησιν τῶν αἰσθημάτων των, τῶν ἐλατηρίων τῶν πράξεών των καὶ τῶν συνεπειῶν των. Οὐ μὴν ἀλλὰ τοσούτῳ τυγχάνουσι λογικοὶ καὶ ἀμφιδέξιοι περὶ τὴν διαλεκτικὴν καὶ τὴν ψυχολογίαν, ὥστε δύναταί τις εὐλόγως εἰπεῖν, ὅτι οὐ μόνον δὲν εἶνε ἀνεύθυνοι, ἀλλὰ μᾶλλον ὑπὲρ τὸ δέον ὑπεύθυνοι. Ἀφ’ ἑτέρου ὅμως ἡ κανονική ἰσορροπία τῶν πνευματικῶν των δυνάμεων εἶνε κατεστραμμένη· ὅτι ἡ φαντασία, ἰδεώδης μορφὴ καὶ ὑπερβολὴ τῆς εὐαισθησίας σβεννύουσι μικρὸν κατὰ μικρὸν πᾶν ἄλλο ἔνστικτον καὶ πᾶσαν πρὸς τὸ καθῆκον ἐνέργειαν. Πάσχουσιν ὑπὸ ἠθικῆς νόσου, ἥτις αὐξάνει ἀντὶ νὰ μειοῖ τὴν εὐθύνην τῶν πράξεών των, καὶ ἥτις τοὺς καθιστᾷ ὑπευθυνοτέρους, διότι ἐμφαίνει ἐκ μέρους τοῦ ὑποκειμένου συναίνεσιν καὶ συνενοχήν. Ἡ συναίνεσις τοῦ ὑποτροπιάζοντος εἰς τὸ εἶδος τῆς ἣν διάγει ζωῆς, ἡ συνενοχή τῆς συνειδήσεώς του εἰς τὰ νέα αὐτοῦ ἐγκλήματα, ἰδοὺ τί ἐπιβαρύνει κατὰ πᾶσαν νέαν πτῶσιν τὴν ἐνοχήν του καὶ δὴ καὶ τὴν τιμωρίαν του.
Ἡ ἐνοχὴ τῆς Κας Weiss δὲν ἀρχίζει ἀπὸ τῆς φαρμακείας τοῦ συζύγου της· τὴν περὶ ταύτης ἰδέαν δὲν συνέλαβεν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς. Εἶχεν ἤδη συναινέσει εἰς ἄλλας ἀπιστίας, αἵτινες τῇ ἐφαίνοντο μὲν ὀλιγώτερον σοβαραί, περιεῖχον ὅμως τὴν τελευταίαν ἐν σπέρματι. Ἐὰν δεχθῶμεν ἠθικὴν νόσον παρὰ τοῖς ὁμοίοις τῇ Κα Weiss προσώποις, ὑπάρχει ἀρχὴ καὶ πρόοδος τῆς νόσου καὶ ἕνεκα αὐτῆς ἀκριβῶς δέον νὰ τιμωρῆται· τὸ ἔγκλημα εἶνε, οὕτως εἰπεῖν, ἡ τελεία τῆς νόσου ἀνάπτυξις. Περὶ τῶν ὄντων λοιπὸν αὐτῶν οὐδέποτε πρέπει νὰ τίθηται τὸ ζήτημα τῆς εὐθύνης. Εἶνε μὲν ἀσθενεῖς, ὡς ὀνομάζουσιν αὐτοὺς ἰατροὶ καὶ φιλόσοφοι καὶ δέον νὰ λογίζωνται ὑπεύθυνοι τῆς νόσου των, ἥτις ἐστὶ τοῦ ἐγκλήματός των τὸ σπέρμα. Ἀλλὰ φέρουσι τάχα μόνοι τὸ βάρος τῆς εὐθύνης ταύτης; Ἡ ἐσωτερική των διαφθορὰ δὲν ἔχει τάχα αἰτίαν τινὰ ἐξωτερικήν, ἥτις καὶ ἂν ἔτι δὲν τὴν παρήγαγεν, ἐξ ἅπαντος τὴν ὑπέθαλψεν, ἢ τὴν ἐπεβάρυνεν; Αἱ ἐγκληματικαὶ ψυχαὶ εἶνε καὶ αὐταὶ θύματα, θύματα τῆς νῦν κρατούσης κοινωνικῆς καταστάσεως, θύματα τῆς ἀνατροφῆς των, πρὸ πάντων δὲ τῆς ῥομαντικῆς φιλολογίας. Εἰς τοὺς νευρικοὺς καὶ λεπτοφυεῖς ὀργανισμούς των, ὀργανισμοὺς ἰσορροπίας ἐκτάκτως ἐπισφαλοῦς, τὸ δηλητήριον διανέμεται καθ’ ἑκάστην διὰ τῶν νοσηρῶν καὶ κακοποιῶν τούτων δημοσιευμάτων, ἅτινα ῥίπτουσιν ἐν τῇ εὐφλέ-
