ἐπισκεφθεὶς, πάσας τὰς εὐρωπαϊκὰς αὐλὰς ἐτύγχανε πανταχοῦ τῶν ζωηρῶν ἐκδηλώσεων τῆς συμπαθείας ἡγεμόνων πριγκίπων, ὑπουργῶν κτλ., καὶ εἶχε τιμηθῆ δι’ ὅλων σχεδὸν τῶν εὐρωπαϊκῶν παρασήμων καὶ λάβει παντοῖα καὶ πολύτιμα ἡγεμονικὰ δῶρα.
Ὁ Χατζηπέτρος ἦτο κατ’ ἐξοχὴν τύπος συμπαθοῦς ἀνδρός. Ἀφελὴς τοὺς τρόπους, ἀγαθός, εὐφυὴς διεκρίνετο κυρίως διὰ τὸν ζωηρὸν καὶ εὔθυμον χαρακτῆρα, εἰς ὃν ἐξαιρετικῶς ἠσμένιζε καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ ἡ βασιλικὴ οἰκογένεια ὁλόκληρος. Ὑπὸ τὰ προσχήματα ταῦτα τῆς ἀμεριμνησίας ἄλλως ἔκρυπτε βαθεῖαν ἀφοσίωσιν πρὸς τὴν βασιλείαν καὶ ἀληθῆ λατρείαν πρὀς τὸ ἄτομον τοῦ βασιλέως Γεωργίου καὶ τὴν οἰκογένειάν του, ἐν τῷ προσώπῳ δ’ αὐτοῦ ἐκλείπει εἷς τῶν ἀκραιφνεστέρων καὶ μᾶλλον πιστῶν φίλων τοῦ βασιλέως.
Ὁ Χατζηπέτρος ἦτο ὁ ἀπαραίτητος διοργανωτὴς τῶν βασιλικῶν ἑορτῶν, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν, ὁ πολυεύθυνος καὶ πολυμέριμνος ἐπιμελητὴς τῶν ὑποδοχῶν καὶ τῶν ἑορτῶν τῆς βασιλικῆς οἰκογενείας, οἰκογενειακῶν ἢ δημοσίων, ὁ φυσικὸς ἀντιπρόσωπος τοῦ βασιλέως κατὰ τὰς κοινωνικὰς σχέσεις του. Εἰς αὐτὸν κατὰ προτίμησιν ἀπετείνοντο ὅσοι ἤθελον νὰ παρουσιασθῶσιν ἐνώπιον τοῦ βασιλέως, εἰς αὐτὸν οἱ νεήλυδες οἱ θέλοντες νὰ εἰςαχθῶσι διὰ πρώτην φορὰν εἰς βασιλικὸν χορὸν, εἰς αὐτὸν οἱ ζητοῦντες χάριν τινὰ ἢ προστασίαν ἀπὸ τοῦ βασιλέως. Καὶ ἀνταπεκρίνετο εἰς ὅλας ταύτας τὰς αἰτήσεις μετὰ τῆς αὐτῆς προςηνοῦς ἀφελείας εἰς ἄλλον παρέχων τὸ ζητούμενον, εἰς ἄλλον δίδων καιρὸν ἢ ἐλπίδα, εἰς ἄλλον παριστῶν μειλιχίως τὸ ἀδύνατον τῆς χάριτος, προςπαθῶν πάντοτε νὰ μὴ διαγείρῃ κανὲν παράπονον κατὰ τοῦ βασιλέως καὶ συνήθως προπέμπων τοὺς πάντας εὐχαριστημένους. Ἄλλοτε, διὰ νὰ σώσῃ τὴν ἡσυχίαν τοῦ βασιλέως καὶ μὴ ἐκθέσῃ αὐτὸν εἰς καμμίαν κατάκρισιν, προςεποιεῖτο ὅτι ἰδικόν του λᾶθος ἦτο τὸ ὅτι οὗτος δὲν ἐξετέλεσε τὴν αἴτησιν, διότι αὐτὸς ἐλησμόνησε νὰ τοῦ τὴν ἀναφέρῃ, ἢ τὴν εἰςηγήθη ἀδεξίως, ἄνευ δισταγμοῦ οὕτως ὑφιστάμενος αὐτὸς τας δυςαρεσκείας αἵτινες εἶνε ἀναπόφευκτοι ἐν τῇ ἀσκήσει τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος, καὶ πολλάκις σιωπῶν ἐνῷ ἠδύνατο διὰ μιᾶς λέξεως νὰ ἀποτρέψῃ τὴν μομφὴν ἀφ’ ἑαυτοῦ. Ἂν συνεβούλευέ τι τὸ ὁποῖον δὲν εἰςηκούετο ἐν τῇ αὐλῇ, τὴν ἄλλην ὥραν ἐνεκολποῦτο ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ὁ βασιλεὺς εἶχε διατάξει. Καὶ ὑπερήσπιζεν αὐτὸ μὲ τόσην θερμότητα καὶ μὲ τόσην εἱλικρίνειαν, ὥστε πάντες ἔλεγον:
— Ὁ Χατζηπέτρος βέβαια τὸ ἐσυμβούλευσε!
