Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1891 - 358.jpg

Από Βικιθήκη
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
358

τέπεσεν ἀναίσθητος. Φρικιῶντες ἅπαντες, μὲ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς ἠνωρθωμένας, ἐμείναμεν ἐνεοὶ πρὸ τοῦ φοβεροῦ συμβάντος. Ἔσπευσαν τινὲς ν’ ἀπαγάγωσιν ἐκεῖθεν τὴν κακοποιὸν καὶ νὰ ἐγκλείσωσιν εἴς τι τῶν δωματίων τοῦ οἴκου, εἰς τὴν παθοῦσαν δὲ παρεσχέθησαν ὰμέσως αἱ πρῶται βοήθειαι ὅπως συνέλθῃ. Ἐπὶ τέλους μετὰ ἀγωνίαν ἱκανῆς ὥρας συνῆλθεν ἡ δυστυχής, καταμωλωπισμένον ἔχουσα τὸ σῶμα καὶ αἰσθανομένη ἀφορήτους πόνους εἰς τὸν ὀφθαλμόν της. Εἷς τῶν προσκεκλημένων, νεαρὸς Ἀσκληπιάδης, διέταξε φάρμακα, ἅτινα ἐκομίσθησαν αὐθωρεὶ ἐκ τοῦ πλησίον φαρμακείου, ἐκ τούτων δὲ ἀνεκουφίσθη κατά τι ἡ πάσχουσα, ἣν ἔσπευσαν νὰ μεταφέρωσιν ἐφ’ ἁμάξης εἰς τὴν οἰκίαν της, ὅπως καὶ τὴν ἐπίφοβον κ. Κακοχέρη, ἧς ἡ λύπη μετεβλήθη ἤδη εἰς γόους καὶ θρήνους, οἵτινες ἀληθῶς οὐδένα συνεκίνησαν.

Ἐννοεῖται ὅτι κατόπιν τούτων ἡ συναναστροφὴ δὲν ἠδύνατο νὰ ἐξακολουθήσῃ. Ποῦ πλέον ὄρεξις διὰ διασκέδασιν. Διὸ μετὰ μικρὰν συζήτησιν ἐπὶ τῶν λαβόντων χώραν, ἕκαστος τῶν κεκλημένων σιωπηλῶς ἀπεχαιρέτα τὸν φιλόφρονα οἰκοδεσπότην καὶ τὴν οἰκοδέσποιναν, καὶ ἀπήρχετο ὅπως ἐν τῇ ἡσυχίᾳ τοῦ οἴκου του συνέλθῃ ἐκ τῆς μεγάλης ταραχῆς του.

Τί κρῖμα διὰ τὴν ὑπὸ τόσον φαιδροὺς οἰωνοὺς ἀρξαμένην συναναστροφήν μας! Ἀντὶ ἀναψυχῆς καὶ θυμηδίας ἀπεκομίσαμεν ἅπαντες φρικίασιν καὶ νευρικὴν ταραχήν. Ποῖος ἐπερίμενεν ὅτι ἠδύνατο νὰ ἔχῃ τοιαῦτα ἀποτελέσματα τὸ χαριτωμένον παιγνίδιον τῆς μπερλίνας;

Β′.

Τὴν ἐπιοῦσιν τὸ συμβὰν εἶχε διαδοθῆ εἰς ἅπασαν τὴν πόλιν, καὶ ἐμεγαλοποιεῖτο καὶ ἑσχολιάζετο πολυτρόπως. Πολὺ ὀλίγοι ἐθεώρουν κἄπως δεδικαιολογημένην τὴν διαγωγὴν τῆς κ. Κακοχέρη, προσβληθείσης εἰς τὰ καίρια ὑπὸ τὸν τύπον ἀστειότητος, οἱ πλεῖστοι ὅμως κατεδίκαζον αὐστηρότατα τὴν παραφοράν της, καὶ ηὔχοντο ὅπως δώσῃ λόγον περὶ τούτων ἐνώπιον τῶν ποινικῶν δικαστηρίων. Τὸ μᾶλλον εὐχάριστον διὰ τοὺς παρευθέντας εἰς τὴν σκηνήν, ἦτο ὅτι τὸ περιστατικὸν δὲν ἐφαίνετο ὅτι ἔμελλε νὰ ἔχῃ δυσαρέστους συνεπείας. Ἡ κ. Βαρελοπούλου ἦτο ἤδη πολὺ καλλίτερα, καὶ κατὰ τὴν γνώμην τῶν ἰατρῶν ὁ παθὼν ὀφθαλμός της ἐντὸς ὀλίγου ἤθελε θεραπευθῆ.

— Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔκαμε, κύριε, μοὶ ἔλεγε μετά τινας ἡμέρας ὁ κ. Κακοχέρης, αὐτὸ τὸ κατηραμένον παιγνίδιον, ἡ μπερλίνα. Τί τερατώδης ἰδέα αὐτὴ τοῦ κ. Βαρελοπούλου νὰ δώσῃ ἐλευ-