Ἑκοῦσα ἄκουσα ἠγέρθη ἡ κυρία καὶ ἐκάθησεν ἐπὶ τῆς καθέδρας, ἥτις ἐφαίνετο εἰς αὐτήν, ὡς ἡ σανὶς τοῦ δημίου εἰς τὸν κατάδικον.
Προσεκλήθη κατὰ τὴν σειρὰν τοῦ παιγνιδίου ὁ κ. Βαρελόπουλος ὅπως συλλέξῃ τὰς διαφόρους γνώμας, ἀλλ’ ἠρνήθη παρακαλέσας ἄλλον νὰ τὸν ἀναπληρώσῃ. Μετὰ τοῦτο ἀπεμακρύνθη τῶν ὁμίλων καὶ ἐξηπλώθη ἐπί τινος καναπὲ ἐν τῇ παρακειμένῃ αἰθούθῃ, ὅπου ἔμεινεν ἱκανὸν σύννους, παρατηρῶν ἑκάστοτε ὑπόδρα τοὺς ἀτυχεῖς ἐκείνους ὑπερμεγέθεις πόδας του, οἵτινες τοσοῦτον σκαιῶς ἀπεδοκιμάσθησαν, χαρακτηριθέντες ὡς ἑστία ἀηδίας καὶ μιάσματος δι’ ὅλην τὴν συναναστροφήν. Ὀλίγον παρέκει ἡ σύζυγος τοῦ κ. Βαρελοπούλου, γυνὴ μικρόσωμος, μὲ λαμπυρίζοντας, ὡς σαύρας, ὀφθαλμούς, ἐφαίνετο διατελοῦσα ἐν νευρικῇ ταραχῇ ἐκ τοῦ ἐπεισοδίου, καὶ ἤσθμαινεν, ἤσθμαινε παταγωδῶς, ἐξακοντίζουσα μανιώδη βλέμματα κατὰ τῆς ἀτυχοῦς κυρίας Κακοχέρη. — Ἀκοῦς ἐκεῖ νὰ τολμήσῃ νὰ ὑβρίσῃ ἔτσι ἀδιάντροπα τὸν ἄνδρα της, τὸν καλὸν ἄνθρωπον. Μία παληογυναῖκα ἐκεῖ, ποῦ τὴν ξέρομε δὰ τί πρᾶγμα εἶναι. Ἆ! τὴ γλωσσοῦ, τὴ φαρμακομύτα, τί τῆς ἔφταιξε ὁ φτωχὸς ὁ Βαρελόπουλος. — Καὶ ἡ σειρὰ τῶν σκέψεών της ἀπετυποῦτο ὑπὸ τὴν ἐπήρειαν τῆς ψυχικῆς ταραχῆς της.
Ἐν τοσούτῳ αἱ πληροφορίαι συνελέγησαν καὶ ὁ συλλέξας αὐτὰς ἔστη πρὸ τῆς κυρίας Κακοχέρη, εὐειδοῦς γυναικός, μὲ ὡραίους μέλανας ὀφθαλμούς, ἐκφράζοντας ἀποφασιστικότητα καὶ πάθη βίαια.
Μετὰ τὰς προκαταρκτικὰς φιλοφρονήσεις ἤρξατο ἡ ἀφήγησις τῶν ὅσων ἐλέχθησαν δι’ αὐτήν.
Εὐτυχῶς διὰ τὴν κυρίαν Κακοχέρη, αἱ πλεῖσται τῶν πληροφοριῶν ὅσας κατ’ ἀρχὰς ἐλέχθησαν ἦσαν κολακευτικαὶ δι’ αὐτήν, καὶ πολὺ συνέτεινον ἵνα διασκεδάσωσι τὴν ταραχήν της. Μάλιστα καὶ ἐμειδίασε πολλάκις ἀκούουσα ἐπαινουμένην παρά τινων κυρίων, τὴν ἐβενώδη κόμην της, τὴν λευκότητα καὶ ἁβρότητα τῶν χειρῶν, τὴν κομψότητα καὶ χάριν, τοὺς ὡραίους της ὀφθαλμούς, ἅτινα πάντα λεγόμενα μεγαλοφώνως ἐν τῇ αἰθούσῃ διέθρυπτον λίαν τὴν γυναικείαν φιλαυτίαν της καὶ ἐπλήρουν τὴν καρδίαν της ἀγαλλιάσεως. Φαίνεται ὅμως ὅτι ὁ συλλογεὺς ἀφῆκε τὰ φαρμακερώτερα εἰς τὸ τέλος. Οὕτως εἶπεν, ὅτι μία κυρία νομίζει ὅτι ἡ κ. Κακοχέρη ἐνδύεται σἂν Κινέζα, ἄλλη ὅτι τῆς ἀρέσει τὸ κρασὶ καὶ τὸ ρακί, καὶ ἄλλη ὅτι πεθαίνει γιὰ λοῦσα, καὶ τὰ τούτοις ὅμοια. Ὅλα ταῦτα εἶχον προξενήσει ἀνέκφραστον ταραχὴν εἰς τὴν παράφορον κ. Κακοχέρη. Ἤκουε
