— Μάλιστα, ἐσύ· ἀμ’ ποιὸς; ἐγώ; Καὶ ἐπειδὴ ἡ θεία μου σοῦ παρήγγειλε πῶς τὴν κόρην της δὲν τὴν ἔχει διὰ τὰ μοῦτρὰάσου, …σὺ ἀνάνδρως φερόμενος καὶ ἀπὸ πνεῦμα ἐκδικήσεως κάθεσαι τώρα καὶ φλυαρεῖς ’ς τὰ καφενεῖα…
— Ἐγώ; μὲ συγχωρεῖτε… ἔχετε λᾶθος… Ποῖος εἶσθε, σᾶς παρακαλῶ;…
— Εἶμαι ἐκεῖνος ποῦ εἶμαι! καὶ δὲν ἔχω νὰ δώσω λόγον εἰς κανένα! Σοῦ λέγω μόνον πῶς αὐτή σου τὴν διαγωγὴ θὰ μοῦ τὴν πληρώσης μὲ τὸ αἷμά σου…
— Μά, φίλε μου, δὲν ἔχω εἴδησιν ἀπὸ ὅλα αὐτά… θὰ ἔχετε λᾶθος… θὰ μ’ ἐκλαμβάνετε δι’ ἄλλον…
— Λᾶθος ’μπορεῖ νὰ ἔχῃς ἐσύ!…
— Αἴ, μὰ τότε λοιπὸν θὰ συμβαίνῃ κἄποια παρεξήγησις… δὲν εἶνε δυνατόν…
— Βρέ, δὲν εἶσαι σύ, ὁ Ἀριστοτέλης Τερτίδης, ποῦ ἐπῆγες τῇς προάλλαις ’ς τὸ ὑπουργεῖο καὶ ἐφορτώθηκες τοῦ θείου μου, τοῦ Περδίκη, νά σε διευκολύνῃ νὰ κλέψῃς τὸ δημόσιον, καὶ ἐπειδὴ αὐτὸς σ’ ἐκρήμνισε κάτω ἀπὸ τῇς σκάλαις..
— Ἐμένα; ποιός; ὁ κ. Περδίκης; αὐτὸς εἶνε ὁ θεῖός σας;
— Μάλιστα, τὸν ξεύρεις πολὺ καλά…
— Οὔτε τὸν γνωρίζω διόλου… ἂν καὶ ἤθελα νὰ τὸν ἔβλεπα, διότι ἶσα-ἶσα ἐγὼ ἔχω νὰ τοῦ ζητήσω ἐξηγήσεις… ἔχω μάλιστα πικρὰ παράπονα ἐναντίον του, διότι…
— Παράπονα, λέει!… σύ,… σὺ ποῦ τοὺς ἔκαμες ῥεζίλι ’ς τὸν κόσμον!
— Τὸ ἐναντίον, κύριε! αὐτὸς ’πῆγε καὶ διέδωκε πῶς τάχα θὰ μὲ ἐνοχοποιήσῃ εἰς κἄτι καταχρήσεις του ποῦ ἀνεκαλύφθησαν… ἐνῷ ἐγὼ οὔτε ἔχω εἴδησιν διόλου!
— Ἂν ἔχῃς εἴδησιν ἢ δὲν ἔχῃς θὰ τὸ δείξῃ μεθαύριον ἡ Εἰσαγγελία!…
— Μάλιστα, αὐτὸ θέλω κ’ ἐγώ! νὰ ἰδοῦμε ποῖος τοῦ ἔδωκε τὸ δικαίωμα νά…
— Ξέρεις, κύριε, πῶς ὁ θεῖός μου ἐξ αἰτίας σου ἔχασε τὴν ὑπόληψίν του!…
— Ξέρεις, κύριε, πῶς ἐξ αἰτίας τοῦ θείου σας δὲν ἔχω μοῦτρα νὰ παρουσιασθῶ πουθενά!..
— Ξέρεις, κύριε, πῶς κινδυνεύει νὰ χάσῃ τὴ θέσι του…
— Ξέρεις, κύριε, πῶς σήμερα εἶχα γράμμα τοῦ πατέρα μου ἀπ’ τὴ Σμύρνη καὶ μοῦ γράφει πῶς θὰ με ἀποκηρύξῃ μ’ αὐτὰ ποῦ ἔμαθε, ἐνῷ ἐγώ…
