φρίξετε, κυρία Φιφῆ!… Ἀλλὰ νὰ ζῆτε, μὴ κάνετε λόγο γιατὶ τἄχουν δὰ κρυφὰ ἀκόμη…
— Οὔφ! μὴ μὲ σκοτίζῃς ποῦ θὰ καταδεχθῶ νὰ κάμω λόγο γιὰ τὰ σκάνδαλα τῆς μιᾶς καὶ τῆς ἄλλης!…
[Χάριν εὐσπλαγχνίας πρὸς τοὺς ἀναγνώστας τῆς Ἡμερολογίου, οἱ πλεῖστοι τῶν ὁποίων ἄλλως τε θὰ ἔχουν λάβει ἐξάπαντος ἐνεργὸν μέρος εἰς τὴν ἱλαροτραγῳδίαν ταύτην, παραλείπονται ἄλλαι ἑκατὸν τοὐλάχιστον σκηναὶ καὶ τριακόσια πρόσωπα. Ἀφίενται δὲ εὐμενῶς εἰς τὴν εὐφυΐαν ἢ μᾶλον εἰς… τὴν κακεντρέχειαν τοῦ ἀναγνώστου νὰ τὰς ἀναπληρώσῃ ἐπὶ τὸ δραματικώτερον…]
[Ἡ σκηνὴ ἐν τῇ ὁδῷ Σταδίου· ἐν τῇ πλατείᾳ τοῦ Θεάτρου· ἐν Κηφισσίᾳ ὑπὸ τὴν πλάτανον· ἐν Φαλήρῳ· ἐν Πειραιεῖ· ἐν τῷ ἀτμοπλοίῳ ἀπαπλέοντι εἰς Μέθανα· ἐν Μεθάνοις, ἐν Πόρῳ, Σύρῳ, Σμύρνῃ, Ῥουμανίᾳ, Αἰγύπτῳ, — ὅπου θέλετε.]
— Καὶ εἶνε ἀλήθεια ὅλ’ αὐτά, κύριε Ἀνεμόπουλε;
— Κἄτι περισσότερον, κυρία μου. Σᾶς λέγω πῶς γνωρίζω τὴν ὑπόθεσιν ἐξ ἰδίας ἀντιλήψεως…
— Καὶ ἔγιναν λοιπὸν οἱ γάμοι;
— Βεβαιότατα θὰ ἔγιναν… ἐπρόκειτο νὰ γίνουν τὴν περασμένη τρίτη.
— Καὶ πῶς δὲν τοὺς ἀνήγγειλαν αἱ ἐφημερίδες;
— Χάχ, ἆ, ἆ, ἆ! αὐτὸ δὰ μόνον ἔλειπε!… Τέτοιοι γάμοι!…
— Μὰ πῶς ἔτυχε νὰ μάθητε ὅλας αὐτὰς τὰς λεπτομερείας, ἀφοῦ τὰ ἔχουν κρυφά;
— Τὰ ἔμαθα ὑπὸ ἐχεμύθειαν.
— Περίεργον! καὶ εἶχα, ἄλλη ἰδέα γιὰ τὴν κυρίαν Περδίκη… Καλὲ τέτοια πράγματα!
— Ἀμ’ ἐκεῖνος ὁ παλῃάνθρωπος ὁ Ἀριστοτέλης!…
— Καὶ ἐφαίνετο τόσῳ σεμνὸς νέος…
— Ἶσα-ἶσα, ἀπὸ τὸ σιγανὸ ποτάμι νὰ φοβᾶται κἀνείς, κυρία μου…
