χνὸν διδασκαλικὸν βαλάντιόν του. «Ἀλλ’ ὄχι, ἐπανέλαβε μετ’ ὀλίγον· ἡ συνεισφορὰ αὕτη εἶνε οὐτιδανή. Ὀβολὸν ἄλλον δὲν ἔχω νὰ δώσω, ἀλλ’ ἔχω ἐμαυτόν, καὶ ἰδοὺ τὸν πωλῶ! Τίς θέλει διδάσκαλον ἐπὶ τέσσαρα ἔτη διὰ τὰ παιδιά του; ἂς καταβάλῃ τὸ τίμημα!!» Οἱ λόγοι οὗτοι τοῦ Γενναδίου ἐξῆψαν ἀκάθεκτον ἐνθουσιασμὸν μεταξὺ μικρῶν καὶ μεγάλων, καὶ πάντες μετὰ δακρύων ἔσπευσαν νὰ προσφέρωσιν οἱ μὲν χρήματα οἱ δέ, οὐδ’ αὐτῶν ἐξαιρουμένων τῶν ὑπὸ πενίας καὶ πείνης κατατρυχωμένων στρατιωτῶν, ὅ,τι ἕκαστος ἢ ὅπλον ἢ κόσμημα εἶχε τίμιον. Ὥστε ἐν μικρῷ συνελέγη ποσότης ἐπαρκὴς πρὸς θεραπείαν τῶν πρώτων καὶ μᾶλλον ἐπειγουσῶν ἀναγκῶν. Ἀπεφασίσθη δὲ νὰ συνέλθωσι καὶ τὴν ἐπαύριον εἰς τὰς ἐκκλησίας ὅπως προσελθοῦσαι καὶ αἱ γυναῖκες προσφέρωσι καὶ αὐταὶ τὴν συνδρομήν των.
Ἀπὸ βαθέος ὄρθρου ὁ Γεννάδιος περιέμενεν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ τοῦ ἁγίου Γεωργίου· ἀλλ’ ἡ λειτουργία ἀπέλυσε καὶ αἱ γυναῖκες, ἴσως πτοηθεῖσαι τὴν συρροὴν τῶν ξένων στρατιωτῶν, δὲν ἐφάνησαν, ἢ ὀλίγαι μόνον ὑπήκουσαν εἰς τὴν κλῆσιν. Τότε ὁ Γεννάδιος ἀποβλέψας πρὸς τοὺς ἐκεῖ παρισταμένους μαθητὰς τῶν δημοτικῶν σχολείων: «Δυστυχῆ παιδία, ἀνέκραξε, σᾶς ἐγκατέλειψαν αἱ μητέρες σας. Ἠξεύρουσιν ὅτι ὁ Ὀθωμανὸς σφάζει καὶ ἐξανδραποδίζει, ὅτι αὔριον θὰ ἔλθῃ νὰ σύρῃ καὶ σᾶς εἰς αἰχμαλωσίαν, ἀλλ’ ἀδιαφοροῦσι φειδωλευόμεναι ὀλίγου χρυσίου. Ἄλλος προστάτης δὲν σᾶς μένει ἐπὶ τῆς γῆς εἰμὴ ὁ Θεός. Πέσατε εἰς τὰ γόνατα νὰ τὸν παρακαλέσετε!!» Καὶ τὰ παιδία ὑπείκοντα εἰς τὴν ἐπιτακτικὴν ἐκείνην φωνὴν ἐγονάτισαν ὅλα. Ὑψώσας δ’ ἐκεῖνος τοὺς ὀφθαλμοὺς πρὸς τὸν οὐρανὸν ἐδεήθη ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν παίδων καὶ τῆς πατρίδος, μεθ’ ὃ μὴ δυνάμενος νὰ κρατήσῃ τὰ δάκρυα ἐρρίφθη ἔξω τῆς ἐκκλησίας ἀφεὶς τὸν λαὸν δακρυρροοῦντα καὶ καταπεπληγμένον ὑπὸ τῆς δυνάμεως καὶ θέρμης τῆς δεήσεως. Εὐθὺς μετὰ τοῦτο ἐπανελήφθησαν αἱ εἰσφοραὶ ῥαγδαιότεραι ἢ τὴν χθές· καὶ αἱ γυναῖκες ἔπεμπον μετὰ πάσης προθυμίας οὐ μόνον χρημάτων ποσότητας ἀλλὰ αὐτοὺς τοὺς κόσμους τῶν κεφαλῶν των καὶ αὐτοὺς τοὺς νυμφικοὺς δακτυλίους.
Ὅπως ὅμως ἡ παρασκευαζομένη ἐκστρατεία ᾖ πλήρης, ἀνεγνωρίσθη ἡ ἀνάγκη μορφώσεως καὶ ἱππικοῦ. Ὅθεν διὰ
