ὅ τι θέλεις νὰ ἔρχεσαι νὰ μοῦ τὸ ζητᾷς ἐλεύθερα πάντοτε.... Αἴ, δὲν εἶσαι καλλίτερα τώρα τροφοδότης ’ς τὴν πατρίδα σου παρὰ ποῦ ἔτρεχες τὸν κόσμον ὅλον κουριέρης μὲ τοὺς ἄγγλους; Βλέπεις ὅτι ἡ συμβουλή μου δὲν ἦτον κακή.... Ἄ, ἐφθάσαμεν.... καλὴν νύκτα σας λοιπόν.... Αὔριον, Πατεριάδη, θὰ ἔλθω νὰ σ’ εὕρω νὰ σοῦ διηγηθῶ ἕνα περίεργον ὄνειρόν μου.... Καληνύκτα σας!… ἢ μᾶλλον καλημέρα σας!..
Ὁ νεοσ Δρελλιασ ὡς ἐσταμάτησε τὸ τραῖνον ῥιπτόμενος ἔξω τῆς θύρας, διότι παρ’ ὀλίγον νὰ πάθῃ μὴ δυνάμενος νὰ κρατήσῃ τὸν γέλωτα βλέπων τὰ δεκαπηχιαῖα πρόσωπα πάντων. — Μωρὲ μπόμπα!....
Φιφιτσα, εἰς ἣν ὁ Ξανθὸς Νέος ἡτοιμάζετο νὰ δώσῃ τὸν ἐπενδύτην αὐτῆς ἁρπάζουσα τοῦτον καὶ κατερχομένη τοῦ βαγονίου. — Σᾶς εὐχαριστῶ, κύριε....
Ἡ κυρια Πατεριαδου ἀκολουθοῦσα καταπόρφυρος τὴν θυγατέρα της. — Κύτταξε, ἔχει κανένα ἁμάξι;
Ὁ γερων Σκαφαραεντζοσ κατερχόμενος ἀφοῦ ἐχαιρέτισεν ἐλαφρῶς τὸν Ξανθὸν Νέον ἰδίᾳ. — Τόση ὁμοιότης… εἶνέ τι περίεργον!…
Ὁ κ. Πατεριαδησ διερχόμενος πρὸ τοῦ Ξανθοῦ Νέου χωρὶς νὰ τὸν χαιρετίσῃ. — Νά. ἐκεῖ κάτω, Φιφίτσα, εἶνε ἕνα ἁμάξι....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ, ὅστις ἔμενεν ὡς στήλη ἁλὸς ἰδίᾳ. — Μὰ τί ἔπαθαν ὅλοι τους; Δὲν ἠμπορῶ νὰ ἐννοήσω τίποτε....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ ἀκολουθῶν ἐν τῇ ὁδῷ τὸν κατελθόντα μετ’ αὐτοῦ Πατεριάδην. — Νὰ μὲ πετάξετε κ’ ἐμένα εἰς τὸ σπίτι μου, ἀφοῦ ἔχετε ἁμάξι....
Ὁ κ. Πατεριαδησ παρὰ τὴν θύραν τῆς ἁμάξης, ἐν ᾖ εὑρίσκονται ἤδη ἡ κυρία Πατεριάδου μετὰ τῆς θυγατρός της περίλυποι καὶ ἀποφεύγουσαι τὰ βλέμματα τῶν ἄλλων ἐπιβατῶν, οἵτινες ἐνῷ διέρχονται σπεύδοντες καὶ ἀναζητοῦντες ἁμάξας ἐν ἀγνοίᾳ τῶν τελευταίων συμβάντων, φαίνηται ἐν τούτοις εἰς τὰς περιλύπους γυναῖκας ὅτι μειδιῶσα χαιρεκάκως, στρεφόμενος πρὸς τὸν Σκαφαρέντζον. — Ἐσὺ δὲν ἔβλεπες καλλίτερα παρὰ μᾶς ἔκαμες αὐτὴν τὴν ἱστορίαν;…
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ διατελῶν ὑπὸ τὸ κράτος τὴ ἀπροσδοκήτου ἀποκαλύψεως. — Μπρὲ ἀδελφέ, μὲ ἠπάτησεν ἡ καταπληκτικὴ ὁμοιότης....
Ὁ κ. Πατεριαδησ ἀνερχόμενος εἰς τὴν ἅμαξαν ὀργίλως. — Ὁμοιότης!.... Εἶσαι ἕνας γάϊδαρος πρώτης τάξεως....
Ὁ γερων Σκαφαρεντζοσ, ὅστις ἡτοιμάζετο ν’ ἀνέλθῃ εἰς τὴν ἅμαξαν ὀπισθοχωρῶν ἐμβρόντητος. — !!!!!
Ὁ κ. Πατεριαδησ κλείων μετὰ πατάγου τὴν θυρίδα τῆς ἁμάξης. — Εἰς τὸ σπίτι, ἁμαξᾶ, τράβα!…
Ἡ Φιλη, μεθ’ ἧς συνωμίλει ἐν ἀρχῇ τοῦ χοροῦ ἡ Φιφίτσα, ἐπὶ ἄλλης ἁμάξης εὑρισκομένη, ἀνακαλύπτουσα τὴν Φιφίτσαν καὶ ἐνῷ ἡ ἅμαξα τρέχει κραυγάζουσα. — Δὲν
