εἰς τὸν θρόνον εἰς τὰ 1273 δέκα δεκαπέντε ἔτη ἔπειτα ἀπὸ τοὺς Παλαιολόγους.... οἱ Χοεντζόλερν εἶνε μία ἀρχαία οἰκογένεια τοῦ 800, πότε ὅμως ἐβασίλευσαν; μόλις εἰς τὰ 1700, ἕως τότε ἦσαν ἁπλοῖ πρίγκιπες.... Ἂ, ἂν ἐσώζετο ἡ οἰκογένεια τῶν Χοχενστάουφεν, μάλιστα, ἐκείνη δὲν λέγω, διότι οἱ Χοχενστάουφεν ἦσαν αὐτοκράτορες τῆς Γερμανίας εἰς τὰ 1138. Ὅσον διὰ τοὺς Ῥωμάνωφ τῆς Ῥωσίας δὲν λογαριάζονται σχεδόν, διότι αὐτοὶ εἶνε τοῦ 1600. Κρῖμα ὅτι δὲν ἠμποροῦμεν νὰ ἔχωμεν τίτλους εἰς τὴν Ἑλλάδα φανερά… θὰ ἤμουν πριγκιπέσσα.... Θ’ ἀναγκασθῶμεν νὰ φύγωμεν, θὰ πᾶμε εἰς τὸ ἐξωτερικόν. Ὑπομονή, τί νὰ γίνῃ, ἀφοῦ δὲν μᾶς ἀναγνωρίζουν οἱ ἀνόητοι τοὺς ἀποχαιρετίζομεν διὰ παντὸς.... καὶ πλέον εἰς τὸ Παρίσι Madame la princesse Chariclie de Paleologos des Empereurs de Constantinople!....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ εἰσελθὼν μετὰ τῆς Φιφίτσας, ὄχι διότι ᾐσθάνθη ψῦχος ἐπὶ τοῦ ἐξώστου, ἀλλὰ διότι δὲν δύναται πλέον νὰ μένῃ μακρὰν αὐτῆς οὐδ’ ἐπὶ στιγμήν, ἰδίᾳ καὶ μετ’ ἀγάπης παρατηρῶν τὴν Φιφίτσαν. — Τί πλάσμα!… καὶ τί τύχην ποῦ εἶχα!… Ὁ ἀνόητος ἐγώ!… δὲν ἤθελα νὰ ἔλθω εἰς αὐτὸν τὸν χορόν, διότι δὲν ἐγνώριζα κανένα σχεδόν. Ἰδοὺ πῶς γίνονται αἱ γνωριμίαι.... Ναί, μὰ ἂν δὲν ἐγλυστροῦσεν εἰς τὴν σκάλαν καὶ ἂν δὲν εὑρισκόμουν ἐγὼ ἀπ’ ὀπίσω θὰ τὴν ἐγνώριζα;… Πῶς ὄχι;… ἀφοῦ τῆς ἔκαμα ἐντύπωσιν ἐκείνην τὴν στιγμὴν θὰ τῆς ἔκαμνα καὶ κατόπιν.... Ἀπόδειξις ὅτι ἐχόρευσε καὶ τὸ βὰλς μαζῆ μου… Πῶς παρεξήγησα ἐκείνην τὴν κίνησίν της ὅταν μ’ ἐχαιρὲτισεν… Εἶχε δίκαιον ἡ μητέρα της… αὐτὸ ἦτο, τῆς ἦλθε ζάλη καὶ παρ’ ὀλίγον νὰ πέσῃ… τὴν εἶδα τὴν κίνησίν της.... Μὰ τόσον ὡραῖος εἶμαι λοιπόν; Εἶχα πάντοτε αὐτὴν τὴν ἰδέαν ὅτι εἶμαι εὔμορφος ἄνθρωπος, ἀλλ’ ὄχι καὶ εἰς αὐτὸν τὸν βαθμὸν. Ὡραῖος καὶ Παλαιολόγος πῶς νὰ μὴ μ’ ἐρωτευθῇ ἀμέσως; Ἐγὼ θαυμάζω μάλιστα πῶς ἤργησα καὶ τόσον.... ἀλλὰ δὲν μ’ ἐγνώριζεν.... ἂν μ’ ἐγνώριζεν ὁ γάμος μας Θὰ εἶχε τελειώσει ἀπὸ πέρυσιν… Ἄχ, ἐκεῖνος ὁ λοῦστρος τῆς Ζακύνθου τί εὐτυχὴς νὰ ἔχῃ τὰ ἔγγραφά του ὅλα ἐν τάξει!… ἐγὼ ποῦ νὰ τὰ εὕρω τώρα; Αὐτὸ εἶνε μεγάλη δυστυχία καταστρέφουσα ἐν μέρει τὴν εὐτυχίαν μου!…
Ὁ κ. Ιωαννης Μαθιμαλησ ὀνειρευόμενος. — Πολὺ καλά, ἐστεφάνωσα τήν Φιφίτσαν μὲ αὐτὸν τὸν ξανθὸν νέον, ὅστις εἶνε τόσον καλός, μὰ τίς ἡ ἀνάγκη νὰ στεφανώσω τὸν Πατεριάδην μὲ τὸν Σκαφαρέντζον; ἔπειτα πῶς θὰ γείνῃ αὐτό;… εἶνε δυνατὸν δύο ἄνδρες νὰ στεφανωθοῦν; Ἀφοῦ τὸ θέλει ὁ Πατεριάδης καὶ ἡ κοινωνία δὲν λέγει τίποτε τί μὲ μέλει ἐμένα; Τί πρόοδος!…
