Ὁ κ. Πατεριαδησ δυσαρέστως. — Ὤχ, καϋμένη, γιατί νὰ εἰπῇς ὀγδοῆντα;
Ἡ κ. Πατεριαδου ἔκπληκτος. — Μὰ τόσαις δὲν ἔχεις σκοπὸν νὰ τῆς δώσῃς;
Ὁ κ. Πατεριαδησ, οὗτινος ἡ δυσαρέσκεια ἐπιτείνεται. — Ἔπρεπε νὰ εἰπῇς ἑκατόν.... εἰς αὐτὰς τὰς περιστάσεις στρογγυλεύουν οἱ ἄνθρωποι τοὺς ἀριθμούς.
Ἡ κ. Πατεριαδου ὀλίγον συγκεχυμένη. — Μά....
Ὁ κ. Πατεριαδησ. — Τῇς ὀγδοήντα τῇς ἔχω, θὰ εὕρω καὶ τῇς ἄλλαις εἴκοσι, δὲν ἐχάθηκε ὁ κόσμος…
Ἡ κυρια Πατεριαδου. — Αἴ, καλά, δέν πειράζει, τῇς δίδεις τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου.
Ὁ κ. Πατεριαδησ. — Ναί, μὰ θὰ ἔκαμναν περισσοτέραν ἐντύπωσιν....
Ἡ κ. Πατεριαδου μειδιῶσα. — Νὰ κάμουν εἰς αὐτὸν ἐντύπωσιν ποῦ ἔχει τόσην περιουσίαν;.. Ἔπρεπε νὰ ἔβλεπες πῶς μ’ ἐκύτταζεν ἐκείνην τὴν ὥραν.... πῶς ἄνοιξε τὰ μάτια του… πῶς ἐχαμογέλασεν, ὡς νὰ μοῦ ἔλεγεν.... τί νὰ τὴν κάνω ἐγὼ αὐτὴν τὴν πρέζαν.... ἐγὼ δὲν πίνω ταμπάκον....
Ὁ κ. Πατεριαδησ. — Ὥστε σὺ θὰ ὥρισες καὶ τὴν ἡμέραν τοῦ γάμου;…
Ἡ κ. Πατεριαδου. — Ἄ, ὄχι.... τοῦ εἶπα νὰ ἔλθῃ αὔριον εἰς τὸ σπίτι διὰ νὰ τὰ εἰποῦμεν καλλίτερα.
Ὁ {{sc|κ. Πατρριαδησ. — Καὶ θὰ ἔλθῃ;
Ἡ κ. Πατεριαδου. — Βεβαίως.
Ὁ κ. Πατεριαδησ κατά τι ἀνήσυχος. — Τὸ σπίτι τὸ ἠξεύρει καλά; Ὁδὸς Κλεομένους....
Ἡ κ. Πατεριαδου. — Ἀριθμὸς 473, τοῦ τὰ εἶπα ὅλα, μὴ σὲ μέλῃ… Θὰ ἔλθῃ νὰ προγευματίσωμεν καὶ ἔπειτα θὰ τὰ εἰποῦμεν ἐν ἐκτάσει.
Ὁ κ. Πατεριαδησ περιχαρής. — Φαντάσσυ ὅτι θὰ μᾶς εἰπῇ ποιὸς εἶνε.... τὴν περιουσίαν του… τὴν θέσιν του....
Ἡ κ. Πατεριαδου μυστηριωδῶς. — Ἡμεῖς θὰ κάμωμεν ὅτι δὲν ἠξεύρομεν τίποτε… εἶπα καὶ τῆς Φιφίτσας κρυφὰ κρυφὰ νὰ κάμῃ ὅτι δὲν ἠξεύρει τίποτε.... καὶ ἀπόψε μάλιστα ν’ ἀποφύγῃ μὲ κάθε τρόπον ὁμιλίαν περὶ τοῦ προσώπου του....
Ὁ κ. Πατεριαδησ περιχαρέστερος. — Καὶ θὰ τὸ κάμῃ ἡ Φιφίτσα μου.... εἶνε τόσον ἔξυπνη!…
Ἡ κ. Πατεριαδου συμμεριζομένη ἀνεπαισθήτως τὴν χαρὰν τοῦ συζύγου της. — Ὅταν λοιπὸν αὐτὸς αὔριον θὰ μᾶς λέγῃ περὶ τῆς περιουσίας του ἡμεῖς θὰ κάμνωμεν ὅτι δὲν τὸν πιστεύομεν....
