Ὁ νεοσ Δρελλιασ ὑπομειδιῶν εἰρωνικῶς. — Μήπως εἶνε ἀπὸ τὴν αὐτοκρατορικὴν οἰκογένειαν τῶν Παλαιολόγων;
Φιφιτσα τονίζουσα τὰς λέξεις αὐτῆς. — Μάλιστα καὶ κατ’ εὐθεῖαν γραμμήν.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ καταστέλλων τὸ μειδίαμά του παρατηρήσας τὴν σοβαρὸτητα τῆς Φιφίτσας. — Ἀλλ’ αὐτὸς εἶνε λαμπρὸς ἄνθρωπος.... καὶ λέγουν ὅτι ἔχει καὶ δύο ἑκατομμυρίων περιουσίαν.
Φιφιτσα σχεδὸν ἐν ἀγανακτήσει. — Κύριε Δρέλλια, δὲν ἐφρόντισα νὰ μάθω τί ἔχει…
Ὁ νεοσ Δρελλιασ ἐνθουσιωδῶς. — Νὰ σᾶς εἰπῶ ενα πρᾶγμα, κυρία Φιφίτσα; καὶ σᾶς παρακαλῶ νὰ μὲ πιστεύσετε, διότι τὸ λέγω μὲ ὅλην μου τὴν καρδιάν.... Εὔχομαι νὰ σᾶς ἀγαπήσῃ, διότι τέτοιον ἄνθρωπον ἀξίζετε....
Φιφιτσα ἐρυθριῶσα. — Κύριε Δρέλλια, σᾶς παρακαλῶ.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ. — Διατί κοκκινίζετε; μήπως σᾶς ἀγαπᾷ ἤδη; Ὤ, ἀλλ’ αὐτὸ εἶνε λαμπρόν, θαυμάσιον. Ὤ, σᾶς ὁρκίζομαι εἰς ὅ,τι ἔχω ἱερώτερον ἐπὶ τοῦ κόσμου τούτου, ὅτι αὐτὴν τὴν τύχην τὴν ἀξίζετε.... Νά τος ἔρχεται.... Τί μεγαλοπρέπειαν ποῦ ἔχει.... συστήσατέ με, σᾶς παρακαλῶ....
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ προσερχόμενος ἐν μεγίστῃ στενοχωρίᾳ. — Δὲν ἠδυνήθην νὰ εὕρω οὔτε ἕν…
Φιφιτσα περίλυπος. — Δὲν ηὕρατε;
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἀπελπιστικῶς. — Τίποτε.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ ἐγειρόμενος καὶ διὰ νεύματος τῶν ὀφθαλμῶν ἐπιρρωνύων τοὺς λόγους του. — Συστήσατέ με....
Φιφιτσα. — Νὰ σᾶς συστήσω τὸν κύριον Δρέλλιαν…
Ὁ νεοσ Δρελλιασ ὑποκλίνων βαθέως. — Κύριέ μου....
Φιφιτσα. — Ὁ κύριος Κωνσταντῖνος Παλαιολόγος.
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ χαιρετίζων δι’ ἐλαφρᾶς τῆς κεφαλῆς κινήσεως καὶ μόλις ἐπιδεικνύων ἐλαφρὸν μειδίαμα. — Κύριε....
Ὁ νεοσ Δρελλιασ δεικνύων τὸ ἑδώλιον ὅπερ κατέλιπε. — Καθήσατε, παρακαλῶ.
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ἀρνούμενος δι’ ἐλαφροῦ τῆς κεφαλῆς νεύματος.] — Σᾶς εὐχαριστῶ, πρέπει νὰ εὕρω καθίσματα διὰ τὸν ἔγκυκλον.
Ὁ νεοσ Δρελλιασ. — Πῶς; δὲν ἔχετε;
Ὁ Ξανθοσ Νεοσ ὑψῶν τὰς ὀφρῦς ἐλαφρῶς. — Δυστυχῶς δὲν ἐφρόντισα νὰ δέσω κ’ ἐγὼ τὸ ῥινόμακτρόν μου, ὅπως φαίνεται εἶνε ἡ συνήθεια, καὶ....
Ὁ νεοσ Δρελλιασ προθύμως. — Ἆ, μὰ σᾶς παρακαλῶ τότε νὰ πάρετε τὰ ἰδικά μου καθίσματα.... Κἄπου ἐδῷ τὰ εἶχα δέ-
