δυνηθῇ νὰ χορεύσῃ κατὰ τὸν ἔγκυκλον τοὐλάχιστον μετά τινος δεσποινίδος, ἣν βλέπει ἐνίοτε ὡς ἀμαζόνα καὶ δὲν τολμᾷ ν’ ἀτενίσῃ ἀρκούμενος εἰς τὴν εἰσπνοὴν τοῦ κονιορτοῦ, ὃν καταλείπουσι τὰ πέταλα τοῦ ἵππου της.
Ἀφοῦ ἔχει δέκα δραχμὰς πρὸς ἀγορὰν τοῦ εἰσιτηρίου του, ἄλλας τόσας πρὸς ἐνοικίασιν ἐπισήμου περιβολῆς καὶ τὸ ἀπαιτούμενον ποσόν, ἵνα πληρώσῃ τὸ εἰσιτήριόν του ἐν τῷ σιδηροδρόμῳ διατί νὰ μὴ ἀπολαύσῃ καὶ αὐτὸς τῆς γενικῆς εὐχαριστήσεως; Αἱ διασκεδάσεις δὲν εἶνε ἀποκλειστικὸν προνόμιον τῶν ὑψηλῶν λιμοκοντόρων μόνον, εἶνε καὶ τῶν ταπεινῶν, κατὰ μείζονα δὲ λόγον ἐὰν ἔτυχε νὰ ἐπισκεφθῶσι καὶ τὰς Εὐρώπας, διὰ μίαν οἵαν δήποτε αἰτίαν, καὶ εἶνε τόσαι σήμερον ἕνεκα τῶν εὐκολιῶν, ἃς παρέχει ὁ σιδηρόδρομος καὶ ὁ πολλαπλασιασμὸς τῶν ἀτμοπλοϊκῶν ἑταιριῶν. Αἱ δέκα δὲ δραχμαὶ πρὸς ἀγορὰν εἰσιτηρίου εἰς χορὸν ὑπὲρ τῶν πτωχῶν δίδουσι τὸ δικαίωμα εἰς πάντα ἐλεήμονα νὰ ἐπιβῇ τοῦ σιδηροδρόμου Ἀττικῆς καὶ νὰ ἐμφανισθῇ εἰς τὴν θύραν τοῦ μεγάλου ξενοδοχείου τῆς Κηφισσιᾶς.
Ἡ αἴθουσα εἶνε κατάφωτος· ἔξω οἱ ἑνετικοὶ φανοὶ προσδίδουσιν εἰς τὸν κῆπον μαγευτικὴν ὄψιν· ἡ ἑσπέρα εἶνε γλυκυτάτη, ἑσπέρα θερινή, προκαλοῦσα ῥεμβασμούς, περιπλανήσεις, ὄνειρα… Ἡ ὑψηλὴ τῶν Ἀθηνῶν κοινωνία ἐτήρησε τὸν λόγον αὐτῆς καὶ προσῆλθεν ἂν οὐχὶ ἀθρόα, ἐκλεκτὴ ὅμως. Ἐν τῷ πλήθει, ὅπερ εἶνε πυκνόν, συνωστίζονται δύο ὑπουργοὶ — ἐξ ὧν ὁ εἷς πάντοτε εἰς ἀναζήτησιν ὡραίων δεσποινῶν, ἃς ἐννοεῖ νὰ τιμήσῃ προσφέρων τὸν βραχίονα καὶ περιδιαβάζων ἐπιδεικτικῶς πρὸς μεγίστην εὐχαρίστησιν τῆς πετεινομυάλου κυρίας, ἥτις νομίζει ὅτι κἄτι κατώρθωσε, διότι ἐρείδεται νωχελῶς ἐπὶ ὑπουργικοῦ βραχίονος· — πολλοὶ γραμματεῖς πρεσβειῶν, ἅπαντες φυσικῷ τῷ λόγῳ οἱ στρατιωτικοὶ καὶ ναυτικοὶ ἀκόλουθοι αὐτῶν, ἥμισυς πρεσβευτὴς — διὰ πολλοὺς λόγους — ὁ γάλλος ναύαρχος μετὰ τοῦ ἐπιτελείου του, καὶ ἡ χρυσῆ τῶν Ἀθηνῶν νεολαία — τοῦ Πειραιῶς ἀπουσιάζει δυστυχῶς ἕνεκα τῆς αὐστηρότητος τῶν ἠθῶν — ἐλθοῦσα μὲν ἐκ καθήκοντος, οὐδόλως ὅμως προτιθεμένη νὰ χορεύσῃ..... ἐκ μεγαλοφροσύνης.
Τὴν προτεραίαν εἶχε καταφθάσει εἰς Ἀθήνας προερχόμενος ἐξ Ἀγγλίας βαθύπλουτός τις ὁμογενὴς, ὅστις, καθ’ ἃ ἔλεγεν ὁ γέρων Σκαφαρέντζος, μεσίτης τοῦ χρηματιστηρίου, ἤρχετο ἁπλῶς καὶ μόνον ὅπως εὕρῃ ὡραίαν ἀθηναίαν καὶ λάβῃ αὐτὴν εἰς νόμιμον γάμον.
Ἡ κυρια Πατεριαδου, ὑψηλὴ καὶ κομψὴ ἀκόμη γυνή, μεθ’ ὅλα τὰ πεντήκοντα ἔτη, ἅτινα βαρύνουσι τοὺς ἐψιμμυθιωμένους αὐτῆς ὤμους — εἶνε δὲ ἡ μόνη ἐκ τῶν δε-
