Ὁ Ἀλέξανδρος Καραθεοδωρῆ ὑπὸ τὴν ἔποψιν τῶν ἐγκυκλοπαιδικῶν γνώσεων δύναται νὰ θεωρηθῆ ὡς ὁ σοφώτερο τῶν ὁμογενῶν, ἀδικώτερον δὲ εἶνε ἄριστος νομικὸς καὶ ἄριστος μαθηματικὸς καὶ φυσικός, ἔχει δὲ μνημονικὸν ἀνεξάντλητον· ὡς γλωσσομαθὴς δὲ ἀποτελεῖ σπάνιον φαινόμενον, διότι πλὴν τῆς Ἑλληνικῆς ἀρχαίας τε καὶ νεωτέρας καὶ λατινικῆς, ὁμιλεῖ καὶ γράφει λίαν εὐχερῶς τὴν γαλλικήν, ἀγγλικήν, ἰταλικήν, γερμανικήν, ρουμανικήν, σλαυονικήν, ἀραβικὴν καὶ τουρκικήν, γινώσκει δὲ τὴν ἰσπανικὴν καὶ τὴν σανσκριτικήν. Εἶνε δὲ τετιμημένος διὰ τῶν παρασήμων Ὀσμανιὲ καὶ Μετζιτιὲ πρώτης τάξεως τῆς Τουρκίας, τοῦ Λέοντος καὶ τοῦ Ἡλίου πρώτης τάξεως τῆς Περσίας, τῶν μεγαλοσταύρων τῶν ἁγίων Μαυρικίου καὶ Λαζάρου καὶ τοῦ Στέμματος τῆς Ἰταλίας, τοῦ Πίου Θ′. τοῦ πάπα, τοῦ Φραγκίσκου Ἰωσὴφ τῆς Αὐστρίας, τοῦ Πολιοῦ Ἀστέρος τῆς Σουηδίας καὶ τοῦ Ἀνωτέρου Ταξιάρχσυ τοῦ Σωτῆρος τῆς Ἑλλάδος.
κ. Κωνστ. Κωνσταντόπουλος ἐγεννήθη ἐν Τριπόλε τὸ 1832, διήνυσε τὰς σπουδὰς αὐτοῦ ἐν Ἀθήναις, καὶ ἀνηγορεύθη διδάκτωρ τῆς Νομικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ Πανεπιστημίου τὸ 1853 τυχὼν τοῦ βαθμοῦ «ἄριστα.» Τὸ 1854 διωρίσθη Πρωτοδίκης, ὑπηρετήσας ὡς τοιοῦτος εἰς διάφορα δικαστήρια, καὶ ἰδίως ἐν Πάτραις, διακριθεὶς δὲ ἀπὸ τῆς εἰςόδου του εἰς τὴν δικαστικὴν ὑπηρεσίαν διὰ τὴν ἐπιστημονικὴν μόρφωσιν, τὴν φιλοπονίαν καὶ τὸν ἀκέραιον αὐτοῦ χαρακτῆρα. Ἕνεκα τῶν προςόντων τούτων προήχθη κατὰ τὸ 1861 εἰς τὴν θέσιν τοῦ Ἐφέτου ἐν Πάτραις.
Κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην σφοδρὸς διεξήγετο ἀγὼν μεταξὺ τοῦ ἔθνους καὶ τῆς τότε Δυναστείας. — Αὕτη παραβαἱνουσα ἀσυστόλως τὸν περὶ τηρήσεως τοῦ Συντάγματος ὅρκον, εἶχε κατορθώσει διὰ τῆς βίας καὶ τοῦ δόλου νὰ ἀποκλείσῃ τὸ ἔθνος ἀπὸ πάσης μετοχῆς εἰς τὴν διαχείρισιν τῶν κοινῶν, καὶ νὰ καταστήσῃ ὅλως εἰκονικὴν τὴν λειτουργείαν τοῦ πολιτεύματος. Οὐδέποτε καὶ οὐδαμοῦ τοῦ κράτους ἐνηργεῖτο ἀληθὴς ἐκλογὴ βουλευτῶν ἢ δημάρχων, ἀλλὰ πάντες οὗτοι προςδιωρίζοντο εἰς τὸ
