σταντινουπόλει ἑλληνικὴ πρεσβεία. Ἀλλ’ ὁ διορισμὸς οὗτος δὲν ἐπραγματοποιήθη.
Ἐν ἔτει 1872 ἱδρύθη τὸ λεγόμεγον πέμπτον κόμμα ἐν τῆ Βουλῇ, ἀπαρτισθὲν ἐκ φίλων κυρίως τοῦ Κουμουνδούρου δυςηρεστημένων καὶ ἀποστεργόντων τὴν πολιτικὴν αὐτοῦ, ἐν οἷς ὁ Λομβάρδος, ὁ Κεχαγιᾶς, ὁ Κυβερνήτης Πετιμεζᾶς, καί τινες Ἑπτανήσιοι. Καίπερ δὲ νεώτερος πάντων ὁ κ. Τρικούπης, ἀνεγνωρίσθη ὡς ἀρχηγὸς τοῦ κόμματος τούτου, κληθεὶς ὑπὸ τοῦ Βασιλέως εἰς σχηματισμὸν ὑπουργείου τῷ 1875, μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ ὑπουργείου Βούλγαρη, καθ’ οὗ εἶχεν ἐξαγριωθῇ ἡ κοινὴ γνώμη, ὡς αὐταρχικῶς κυβερνῶντος. Τὸ νέον ὑπουργεῖον ἂν καὶ εἶχε ν’ ἀντιπαλαίσῃ πρὸς τέσσαρα ἐν τῇ Βουλῇ ἰσχυρὰ κόμματα τῶν Βούλγαρη, Κουμουνδούρου, Δεληγεώργη καὶ Ζαΐμη, ἐξῆλθεν οὐχ ἧττον νικηφόρον ἐκ τῆς δυςχερείας ταύτης, διέλυσε τὴν Βουλὴν καὶ διέταξε νέας ἐκλογάς, μεθ’ ἂς συνελθούσης τῆς Βουλῆς ἠναγκάσθη νὰ παραιτηθῇ ὡς μειονοψηφοῦν. Τῷ 1877 μετέσχε τοῦ Οἰκουμενικοῦ κληθέντος ὑπουργείου ὑπὸ τὸν ναύαρχον Κανάρην, ὑφ’ ὃν ἔλαβον μέρος ὡς ὑπουργοὶ καὶ οἱ ἄλλοι ἀρχηγοὶ τῶν κομμάτων, πλὴν τοῦ Βούλγαρη, ὑπείκοντες εἰς τὴν πίεσίν τῆς δημοσίας γνώμης, ἀξιούσης τὴν συνεργασίαν ὅλων τῶν μερίδων χάριν τῶν ἐθνικῶν ὑποθέσεων, ἀπειλουμένων ὑπὸ τῆς ἐν τῇ Ἀνατολῇ περιπλοκῆς μετὰ τὴν ἐν Ἐρζεγοβίνῃ ἐπανάστασιν καὶ τὸν ἐντεῦθεν ἐκραγέντα ῥωσσοτουρκικὸν πόλεμον. Ὡς εἱκὸς τὶ οἰκουμενικὸν ὑπουργεῖον τοῦτο, μηδὲν δυνάμενον νὰ πράξῃ ὑπὲρ τῶν ἀξιώσεων τοῦ ἔθνους, ἀπαρασκεύου ὄντος ἐντελῶς, παρῃτήθη μετὰ τὴν συνθήκην τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, δι’ ἧς ἢ Ρωσσία νικηφόρος ἐπέβαλεν ἐξευτελιστικοὺς ὅρους διὰ τὴν Τουρκίαν καὶ ἐσχηματίσθη νέον ὑπὸ τὸν Κουμουνδοῦρον. Ὡς γνωστὸν ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ ἀνέτρεψε τοὺς ὅρους τῆς Συνθήκης τοῦ Ἁγίου Στεφάνου καὶ προεκάλεσε τὸ μέγα ἐν Βερολίνῳ πολιτικὸν Συνέδριον τοῦ 1878, εἰς ὃ ὁ κ. Τρικούπης ἔλαβε τὴν ἐντολὴν ὑπὸ τῆς Κυβερνήσεως νὰ ἀντιπροσωπεύσῃ τὰ δίκαια τῆς Ἑλλάδος, ἀλλ’ οὗτος ἀπεποιήθη διαφωνήσας ὡς πρὸς τὴν ἐν Βερολίνῳ ληπτέαν ἐνέργειάν του, ἀντ’ αὐτοῦ δὲ μετέβη ὁ τότε ὑπουργὸς τῶν Ἐξωτερικῶν κ. Θ. Δεληγιάννης, οὗ τὴν ἐν τῷ Συνεδρίῳ ἐκείνῳ πολιτικὴν ἐπέκρινεν εἶτα δριμύτατα ὁ κ. Τρικούπης.
Τῷ 1888 ὁ Τρικούπης, μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ Κουμουνδούρου, ἀνέλαβε τὸν σχηματισμὸν τοῦ νέου ὑπουργείου καὶ εἰςήγαγεν εἰς τὸν οἰκονομικὸν ὀργανισμὸν τοῦ τόπου σπουδαιοτάτην μεταρρύθμισιν, τὴν κατάργησιν τῆς δεκάτης ἐπὶ τῶν δημητριακῶν
