λεν εἶσθαι ἀνωφελής, τὸ τιμόνι δὲν ἐπρόφθανε ν’ ἀκούσῃ.
Τὴν στιγμὴν ἐκείνην τοῦ ὑπερτέρου κινδύνου σωτήριος ἀκτὶς ἔλαμψεν ἐν τῇ διανοίᾳ μου.
— «Γιώργη, τὰ σπίρτα στὴν στιγμή.»
Ἀμέσως δὲ σχίζων φίλα βιβλίου, ὅπερ εἶχον μαζύ μου, φάρμακον κατὰ τῆς ἀνίας τῶν μεσημβρινῶν ὡρῶν, τὰ ἤναψα ἐπὶ τῶν χειρῶν μου, καίων τοὺς δακτύλους, ὀρθὸς ἐπὶ τοῦ περιτόνου ἐνῷ ὁ λεμβοῦχος προσέθετεν ἕτερα τροφοδοτῶν τὴν φλόγα. Ὁ ἐπὶ τῆς πρῴρας σκοπιωρὸς τοῦ ἀτμοπλοίου μᾶς εἶδεν αὐτοστιγμεί· τὸ πλοῖον μετ’ ὀλίγον δι’ ἀποτόμου κινήσεως ἐστράφη πρὸς ἀριστερά, μετά τινα δὲ δευτερόλεπτα ἡ πελωρία πρώρα του διῆλθε δεξιόθεν τῆς πρώρας ἡμῶν, σχεδὸν ἐφαπτομένη τῆς λέμβου μας ἥτις ἤρξατο περιδινουμένη ἐν τῇ αὔλακι τῶν διχασθέντων ὑδάτων. Λυσσώδεις κατὰ τὴν στιγμὴν ἐκείνην ἀραὶ καὶ βλασφημίαι, ὑλακαὶ τοῦ θαλασσολύκου πλοιάρχου ἢ τοῦ ἀξιωματικοῦ τῆς ὑπηρεσίας ἀντήχησα ἀπὸ τοῦ ὕψους τῆς γεφύρας. Ἡ ἔννοιά των μοὶ διέφυγεν εἰκάζω ὅμως, ὅτι θὰ ἦσαν αἱ εὔγλωττοτεραι ἃς ἠδύνατο νὰ τῷ προμηθεύσῃ ἡ διάλεκτος τῆς Προβηγκίας, ἐξ ἧς ἡ ἑταιρία τῶν θαλασσίων διαπορθμεύσεων ναυτολογεῖ τὸ προσωπικόν της. Ἀλλὰ ταυτοχρόνως σχεδόν, ἐνῶ διηρχόμεθα διὰ τῶν φωταγωγημένων θυρίδων τῆς πρύμνης ἡδεῖα μελωδία ἔπληττε τὰ ὦτα μας. Ὑπὸ τὴν συνοδείαν τοῦ κλειδοκυμβάλου ἄγνωστος σειρὴν ἔψαλλε τήν περιπαθῆ Serenade τοῦ Shubert, ἐνῶ δὲ ἤδη περιεδινούμεθα ἐν τῇ κοχλαζούσῃ ὁλκῇ τῆς ἕλικος, ἔφθανεν μέχρις ἡμῶν ἐν παλμώδει μελῳδίᾳ ὁ στίχος
Τὰ ἐσχισμένα τοῦ βιβλὶου φύλλα ἐφλέγοντο ἔτι ἐπὶ τῶν περιτόνων· ἐνῶ, δὲ κύψας ἐλάμβανον αὐτά, ὅπως τὰ ῥίψω εἰς τὴν θάλασσαν, ἀνέγνων ἐν τῇ λάμψει τῆς φλογὸς τοὺς ἑξῆς εἴρωνας στίχους:
Poéte tu fait bien, poéte au triste frout
tu reves pres des ondes
Et tu tires des meres bien des choses qui sout
Sous les vagues profondes
Ἀκαταλληλότεροι διὰ τὴν περίστασιν στίχοι δὲν ἠδύναντο νὰ εὑρεθῶσιν· οὔτε ποιητὴς ἤμην οὔτε ὠνειροπόλουν, (ὡραία στιγμὴ δι’
