ἀνέρχεται ἐπὶ τοῦ πύργου τοῦ φάρου καὶ φρουρε τὸ σωστικὸν αὐτοῦ φῶς, ὁδηγὸν καὶ παραμυθίαν τῶν ναυτιλλομένων.
Δὲν εἶμαι ναύτης, ἀλλ’ εἶμαι, ἂν μοὶ ἐπιτρέπηται ἡ ἔκφρασις, ἐρασιτέχνης τῆς θαλάσσης. Ἴσως αἰτία τούτου εἶναι ὁ ἀταβισμός, ἴσως καὶ αἱ τῆς πρώτης ἡλικίας ἕξεις. Δωδεκαετὴς ἤδη ᾐσθανόμην ἄφατον χαρὰν ἀφαιρούμενος ἐπὶ ὥρας ἐπὶ ἀπορρῶγος βράχου καὶ ἐπισκοπῶν τὸ πέλαγος, ἁλιεύων παρὰ τὴν ἀκτὴν διὰ καλαμίδος, ἐκλύων τὰ πρυμνήσια τῶν λέμβων καὶ πλανώμενος ἐν τῷ λιμένι ἢ νηχόμενος ἐπὶ ὥρας. Ἀλλ’ εἶμαι εἷς τῶν ἀναριθμήτων ἀτυχῶν, οἵτινες ἀπεπλανήθησαν ἐν τῇ ἐκλογῇ τῆς ἀτραποῦ τοῦ βίου. — Ἀντὶ τῶν ἁλυκῶν ἀναθυμιάσεων τοῦ πόντου ἀναπνέω τὸν ἀσφυκτικὸν ἀέρα τῶν δικαστικῶν γραφείων· τὸ πέλαγος δὲ ἐφ’ οὗ πλέω σήμερον καλύπτουσι κύματα ῥυπαρῶν χειρογράφων, φερόντων τὴν σφραγίδα τοῦ χαρτοσήμου. — Ἐν τῷ μονοτόνῳ καὶ ἀνιαρῷ τούτῳ βίῳ μόνην εὑρίσκω ὄασιν τὰς θαλασσίας ἐκδρομάς, ἰδία δι’ ἱστοπλοΐας. Μία νὺξ ἐν τῷ πελάγει εἶναι αὐτόχρημα ἀνάκλησις εἰς τὴν ζωήν. Ἀλλ’ ἀνέκφραστος εἶναι ἡ γοητεία ἠρέμου θαλασσοπλοΐας, κατὰ τὰς ἀσελήνους ἰδίως νύκτας.
Διότι ὑπὲρ τὸ δέον ἴσως ὑμνήθησαν τὰ θέλγητρα τοῦ πλοῦ ὑπὸ τὴν ἀργυρᾶν τοῦ συμπαθοῦς πλανήτου λάμψιν. Ὁ ὁμοειδὴς τῆς σελήνης φωτισμός, ὁ μονοτόνως τεφρόχρους, δυνατὸν νὰ καλλύνῃ ἐν τῇ ποικιλίᾳ καὶ τῇ ἐναλλαγῇ τῶν φωτιζομένων αντικειμένων χερσαῖα τοπεῖα. Ἀλλ’ ἐν τῷ πελάγει αἱ νύκτες, καθ’ ἃς κυριαρχεῖ ἡ σελήνη, ἐνέχουσι δι’ ἐμέ τι τὸ πενθίμως μονότονον καὶ ἀνιαρόν. Ὠχρόν, τεφρόχρουν τὸ στερέωμα, ὡς ἐπεστρωμένον διὰ θηραϊκῆς γῆς, ὠχρὰ καὶ τεφρόχρους ἡ τῆς θαλάσσης ἐπιφάνεια, ὡς πεπηγυΐα πομπηϊανὴ λάβα. Στιλπνὠσατε ἤδη τὸ ὅλον τοῦτο δι’ ἐπαργύρου λάμψεως καὶ ἔχετε τὴν εἰκόνα σεληνιαίας νυκτὸς ἐν τῷ πελάγει.
Ἀλλ’ αἱ ἀσέληνοι νύκτες! ὤ πῶς ἐκόσμησε ταύτας ὁ δημιουργός, ἰδίᾳ ὑπὸ τὸν ἑλληνικὸν οὐρανόν. Ἐπὶ βαθυκυάνου στερεώματος σελαγίζει κατ’ αὐτὰς ἀόριστον, μυστηριῶδες φῶς, ὡς ἐρυθρόχρυσος παιπάλη. Τὰ λευκοκύανα τοῦ Γαλαξείου κύματα διαγράφουσιν ἐπ’ αὐτοῦ εὐρεῖαν αὔλακα ἀρρήτου ἡδύτητος φωτός. Ἡ τεφρὰ τῆς σελήνης σινδόνη δὲν καλύπτει τοὺς ἀδάμαντας τοῦ στερεώματος, ὧν τὰς ἀναπάλσεις, τὰς γλυκερὰς ἀκτίνας ἀντικατοπτρίζει ὁ ἀχανὴς τοῦ πελάγους καθρέπτης διὰ θλωμένων χρυσῶν γραμμῶν, δι’ ἀναρίθμων ψηγμάτων χρυσοῦ, ἅτινα ὑποτρέ-
