ἐκείνου;» ἐν ᾧ σήμερον μὲ τὴν τελειότητα τῶν νόμων καὶ τὰς μυριάδας τῶν βιβλίων καὶ θεωριῶν, ἀμφιβάλλω ἂν παρέρχηται ἡμέρα χωρὶς νὰ ἐπιβάλωσι τὰ ποινικὰ δικαστήρια, οὐ μόνον τῆς Ἑλλάδος ἀλλὰ καὶ τοῦ ἄλλον πεπολιτισμένου κόσμου, τὰ ἔξοδα πολλῶν, ἂν μὴ τῶν πλείστων δικῶν εἰς βάρος τοῦ Ἄτλαντος Δημοσίου· ἀλλ’ ἡ περαιτέρω ἐξέτασις τοῦ ζητήματος διαφεύγει τὰ ὅρια τῶν ἐλαφρῶν τούτων γραμμῶν, δι’ ὧν ἁπλῶς δίδεται νύξις καὶ ἀφορμὴ εἰς σκέψεις σπουδαιοτέρας περὶ μετριασμοῦ τοῦ περὶ οὗ ὁ λόγος «βάρους τοῦ Δημοσίου.» κλπ.
- Ἐν Κερκύρᾳ, 9 Ἰουλίου 1890
Τιμολεων Αμπελασ
ΟΤΑΝ ὁ ἔνθους Βάρδος Σου, ὡραία Ἰταλία,
τὴν ἄτολμόν σου καλλονὴν ἀπὸ ψυχῆς ἐθρήνει
καὶ κατηρᾶτο τῶν σκληρῶν τυράννων σου τὰ σμήνη
ἅτινα σὲ συνέπνιγον ἐν στυγερᾷ δουλείᾳ,
Ἴσως εὐοίωνον χρησμὸν ἡ πάτριος Πυθία
τῷ ἐψιθύριζ’ εἰς τὸ οὓς ὅτι ποτὲ θὰ γίνῃ
ἡ νωχελὴς Κυθήρεια ἀρήϊος Ἀθήνη
καὶ ὅτι πάλιν θ’ ἀναστῇ ἡ νύμφη τοῦ Ἀδρία.
Καὶ ἤδη πλέωσι παντοῦ οἱ κραταιοί σου στόλοι
καὶ κλίνουσιν ὑπόδουλοι τῆς Ἀφρικῆς αἰ χῶραι
ἐνῷ σὲ χαιρετίζουσιν ἀμφότεροι οἱ πόλοι.
Εἶσαι ὡραία κ’ ἰσχυρά· τὴν γῆν πλὴν τῶν Πλατώνων,
ἔνθα πλανῶνται αἰ σεμναὶ τῆς Μνημοσύνης κόραι,
τὸ πνεῦμα καὶ ἡ γλῶσσά σου τὴν συγκινοῦσι μόναι.
(Πειραιεύς, 1890)
Γ. Κ. Στρατηγησ
