εἰς τὴν ὡραίαν ταύτην τέχνην, ἀφοσιωθεὶς ὁλοψύχως εἰς αὐτὴν καὶ ἐκ τῶν ἐμπειροτάτων αὐτῆς μυστῶν γινόμενος. Ἐνωρὶς ἤρχισε νὰ διακρίνηται διὰ τὰς μουσικὰς αὑτοῦ συνθέσεις μεγάλην κεκτημένος εὐκολίαν περὶ τὴν εὕρεσιν ἁπλῶν καὶ περιπαθῶν μελῳδιῶν. Ἡ ἐν Ἑλλάδι μουσικὴ τέχνη ὀφείλει πολλὰ εἰς τὸν Λαμπίρην, ἰδιαιτέρως δὲ ἡ πρωτεύουσα, εἰς ἣν πρὸ εἰκοσαετίας καὶ πλέον ἐλθὼν ἐκ τῆς πατρίδος του Κεφαλληνίας ἐγκατέστη καὶ διαρκῶς διεβίωσεν, ὀφείλει εἰς αὐτὸν μέγα μέρος τῆς μουσικῆς της μορφώσεως. Καθηγητὴς τῆς μουσικῆς εἰς τὸ Ἀρσάκειον καὶ εἰς ἄλλα ἐκπαιδευτήρια, πολυάριθμα δ’ ἔχων κατ’ οἶκον μαθήματα τῆς διδασκαλίας τοῦ κλειδοκυμβάλου, συνήργησεν ὅσον οὐδεὶς ἄλλος εἰς τὴν διάδοσιν καὶ τὴν μόρφωσιν τοῦ μουσικοῦ αἰσθήματος παρ’ ἡμῖν, τὸ δὲ ὄνομά του κατέστη δημοτικώτατον διὰ τῶν μουσικῶν του συνθέσεων. Πασίγνωστα τυγχάνουσι τὰ παμπληθῆ μουσικά του ἔργα, ἐφ’ οἷς ἦτο τετιμημένος καὶ διὰ τοῦ ἀργυροῦ σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος, δημώδεις δὲ κατέστησαν πρὸ πολλοῦ αἱ μελοποιΐαι του ἐπὶ στίχων τοῦ Παράσχου, τοῦ Βαλαωρίτου, τοῦ Βασιλειάδου καὶ ἄλλων ποιητῶν.
Πρὸ ὀλίγων ἔτι ἐτῶν, νυμφευθεὶς τὴν ἐπὶ ἀρίστῃ ἀνατροφῇ καὶ μορφώσει πρωτότοκον θυγατέρα Ἀγγελικὴν τοῦ διαπρεποῦς ἐν Κεφαλληνία ποιητοῦ Ἀνδρέου Λασκαράτου, ἐξ ἁγνοτάτου ὅλως αἰσθήματος ἐκτιμήσεως καὶ συμπαθείας πρὸς τὰς οἰκογενειακὰς αὐτῆς ἀρετάς, ἔζη βίον γαλήνιον καὶ ἐπίζηλον, ἔμπλεων τρυφερότητος καὶ στοργῆς, ἀγαθὸς πάντοτε, προσηνής, φιλόξενος, τύπος σπανίου πατρὸς καὶ συζύγου. Ἐν ταῖς ἰδιωτικαῖς δὲ αὑτοῦ σχέσεσιν ἦτο ὑπόδειγμα ἀκριβείας καὶ χρηστότητος, διὰ τοῦτο δὲ ἠγαπᾶτο παρ’ ὅλων ὅσοι διημείβοντο μετ’ αὐτοῦ, τῶν συγγενῶν, τῶν φίλων καὶ τῆς κοινωνίας ὁλοκλήρου. Διὸ πάντες ἐθρήνησαν εἰλικρινῶς τὸν θάνατον τῆς ἐκλεκτῆς ταύτης καλλιτεχνικῆς ὑπάρξεως, ἐπισυμβάντα τὴν 13 Ἰουλίου τοῦ 1889.
