Ο ᾀείμνηστος ἀρχίατρος τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ Ἀναστάσιος Βασιλείου, ἀδελφὸς τοῦ ἐν Κρήτῃ κατὰ τὴν ἐπανάστασιν τοῦ 1867 ἡρωικῶς πεσόντος Ἰωάννου Βασιλείου, ἐγεννήθη τῷ 1827 ἐν Κρανιδίῳ τῆς Ἑρμιονίδος ἐξ ἐγκρίτου οἰκογενείας, πολλὰς καὶ ποικίλας προςενεγκούσης ὑπὲρ τοῦ ἔθνους ὑπηρεσίας. Διανύσας ἐν Ἀθήναις τὰ πρῶτα ἐγκύκλια μαθήματα ὑπὸ τὸν ᾀείμνηστον Γεννάδιον, κατὰ τὸ διάστημα τῶν ὁποίων διέπρεπεν ἐπὶ ἐκτάκτῳ νοημοσύνῃ, φιλομαθείᾳ καὶ ἤθους ἀμέμπτῳ χρηστότητι, συνεπλήρωσε, μόλις εἰκοσαέτης γενόμενος τὰς ἐπιστημονικὰς αὑτοῦ σπουδάς, ἀνακηρυχθεὶς διδάκτωρ τῆς ἰατρικῆς καὶ προςληφθεὶς ὡς δόκιμος ἰατρὸς εἰς τὸ ἐν Ἀθήναις Στρατιωτικὸν Νοσοκομεῖον ὑπὸ τὴν διεύθυνσιν τοῦ ἀοιδίμου Πετσάλη, ἐνωρὶς ἐκτιμήσαντος καὶ ἀγαπήσαντος τὸν νεαρὸν ἀλλ’ ἐμβριθῆ ἐπιστήμονα. Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ὁ ἀοίδιμος Βασιλείου ὑπῆρξεν ἐνθουσιώδης καὶ πιστὸς θεράπων τῆς ἐπιστήμης καὶ τοῦ καθήκοντος, ὑπὲρ ὧν καὶ ἠγωνίσθη καὶ ἔπεσεν. Ὅλος ὁ βίος αὐτοῦ συνοψίζεται εἰς τὰς τρεῖς ταύτας ἀπαραβάτους συνθήκας: ἐργασία, μελέτη, καθῆκον. Καὶ δὲν ἦτο μόνον ἐκ τῶν σπανίων ἱεροφαντῶν τῆς ἱερᾶς τέχνης τοῦ Ἀσκληπιοῦ, ἀλλὰ καὶ φιλόλογος ἄριστος, εὐρυτάτων ἐγκυκλοπαιδικῶν γνώσεων κάτοχος, ἀληθῶς φιλόσοφος ἰατρός. Μελετῶν ἐτήρει ἀείποτε σημειώσεις καὶ παρατηρήσεις ἐφ’ ὅσων συγγραμμάτων διήρχετο, ἐξ ὧν βρίθουσι τὰ ἀρχεῖα τῆς οἰκογενείας του, καὶ αἱ ὁποῖαι, ἀποτελοῦσαι πολύτιμον σειρὰν ἐπιστημονικῆς ὕλης, ἐλπίζομεν ὅτι θέλουσιν ἐκδοθῇ ἐπ’ ἀγαθῷ τῆς ἐπιστήμης. Εἰς τὰς κατ’ ἰδίαν εἴτε μετὰ τῶν συναδέλφων διαλέξεις ἐγοήτευε πάντοτε τοὺς ἀκούοντας, διότι ἦτο ἀνεξάντλητος θησαυρὸς γνώσεων καὶ στωμυλίας, μ’ ὅλην τὴν σοβαρότητα τοῦ ἤθους. Μυθώδης καὶ παραδειγματικὴ ἰδίως ὑπῆρξεν ἡ πρὸς πάντας ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀσθενεῖς πατρικὴ αὑτοῦ μέριμνα, οἷς ἐπεδαψλευεν ὅτι τῷ παρεῖχεν ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ ἀληθὴς φιλανθρωπία. Ὡς ἰατρὸς καὶ ὡς διευθυντὴς νοσοκομείων κατέλιπεν ἀξιομνημόνευτον καὶ ἐπίφθονον ἐποχήν. Ἦτο ἀμείλικτος ἐργάτης τοῦ καθήκοντος, ἀκούραστος, ἐνεργητικώτατος, προλαμβάνων πάσας τὰς ἀνάγκας τῆς πολυσχιδοῦς ὑπηρεσίας δι’ εὐρείας ἀντιλήψεως. Τοιοῦτον δὲ γόητρον ἐνέπνεεν εἰς τὸ ὑποδεέστερον προσωπικὸν τῆς ὑπηρεσίας, ὥςτε ἐνῷ πάντες ᾐσθάνοντο ἄπειρον ἐμπιστοσύνην καὶ ἀγάπην πρὸς αὐτόν, ἔτρεμον προςέτι μή τοι φωραθῶσιν ἀμελεῖς περὶ τὴν ἐκπλήρωσιν τῶν ἑαυτῶν καθηκόντων, διότι ὅσον προςηνὴς καὶ
Σελίδα:Ημερολόγιο Σκόκου 1890 - 408.jpg
Η σελίδα αυτή έχει ελεγχθεί για πιθανά λάθη.
408
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
